Lefgozer of waaghals

Lefgozer of waaghals, jullie mogen het zeggen, zelf ben ik er nog niet helemaal uit.

Afgelopen week door de Kornati eilanden gezeild. Dat is een natuurpark, met rond de 89 eilanden, nauwelijks bewoond, en veel kaalheid. Vorig jaar (tijdens mijn verkenning van Kroatie) was ik hier ook al geweest, maar omdat het zogenaamd de parels van Kroatie zijn, vond ik dat ik er dit jaar weer heen moest. Maar, dit jaar wel met een andere blik. Vooraf de toeristen folder gelezen, en op het grootste eiland, Kornat, ligt een ruine van een fort uit 600 na christus. Die wilde ik zien. Het dichtsbijzijnde haventje lag op ongeveer 3 km afstand, makkelijk te lopen dus. Een plan was geboren. Tijdens het zeilen tussen de eilanden zag ik dat er ook nog geheel verlaten een kerkje op Kornat stond. Die ging ik ook bekijken.

Aangekomen in het haventje, bleek dat toch beduidend kleiner dan ik mij had voorgesteld aan de hand van de zeekaart. De voorgestelde afmeerplek was op de kaart langs een kade. In werkelijkheid bestond de kade uit op elkaar gestapelde stenen, en was het zeker niet vlak genoeg afgewerkt om Madame Curie veilig langs te kunnen afmeren. Verder had ik ook mijn twijfels over de diepte. Wel lag er nog een mooring blok in de haven. Dit mooring blok lag op een meter of 5m van de kade, duidelijk bedoelt voor korte/kleine bootjes. Maar ik geef niet zomaar op. Op onderstaande foto is te zien welke kade werd voorgesteld op de zeekaart. Iedereen kan zien dat die niet geschikt is om veilig af te meren. Uiteindelijk de mooringline maar halverwege mijn boot vast gezet, en met de punt (die steekt minder diep, en is minder kwetsbaar) richting de kade afgemeerd. Het resultaat was zoals in de bovenste foto. Schuin, buiten de feitelijke haven, afgemeerd. Zelf heb ik erg staan twijfelen of het veilig genoeg was om Madame Curie zo achter te laten, en naar de ruine en het kerkje te lopen. Maar uiteindelijk besloten dat het wel kon.

De route naar de kerk en de ruine nog even nagevraagd bij de enige twee personen die ik in het "dorp" kon ontdekken, en daarna mijn wandeltocht begonnen. Echte paden zijn hier niet, de bewoners lopen langs stenen muren over het eiland. Aangekomen bij het kerkje bleek het op slot. Dat gebeurt me regelmatig in Kroatie, heb je net een heel eind gelopen, meestal berg op, blijkt het kerkje of de kapel op slot. Bijna wilde ik alweer vertrekken richting ruine toen mijn oog op een ringetje viel, net onder het linker raam..............

Gevonden!!!

Dus ik kon toch naar binnen!!!. De inrichting was vrij sober, maar het voelde wel alsof ik een stiekeme ontdekking had gedaan. Na mijn vertrek de kerk weer netje afgesloten achter gelaten.

De klim naar de ruine was nog een enorme uitdaging. Er liepen veel schapen, en die hadden een soort paden gecreerd. Nou ja, paden... het waren eigenlijk meer korte stukjes pad onderbroken door vele rotsen. Maar boven bij de ruine aangekomen was het uitzicht schitterend.

Terug gekomen bij Madame Curie, lag ze er prima bij. Dus achteraf was het lefgozer en geen waaghals, maar of ik Madame Curie de volgdende keer weer zo achter laat...... Daar moet ik nog even over nadenken. Daarna ben ik snel vertrokken om te overnachten in een veilige haven.