Afgelopen week ben ik een soort binnenzee ingegaan. Dit is een inham in het vaste land van Griekenland, en staat bekend om de veelheid aan leven dat zich daar in bevindt. Om deze binnenzee binnen te gaan moest ik door een kanaal van ongeveer 50 meter breed tussen allerlei ondieptes door. Ik was vrij laat dus de schemering was al ingetreden. Bij twee van de acht boeien deed de verlichting het maar, en de geleide lichten (dit zijn lichten die precies onder elkaar staan als je de juiste koers vaart) waren geheel niet zichtbaar. Er stond een behoorlijke stroming, dus het was nog aardig lastig om binnen de boeien te blijven!
Als de natuur net zo mooi en uitbundig zou zijn op de binnen zee als de luchten tijdens het binnen varen van het kanaal, dan belooft het schitterend te worden.
Omdat het al donker was tegen te tijd dat ik door het kanaal was besloot ik lekker makkelijk af te meren in de jachthaven. Het is ook mogelijk om af te meren langs de kade (gratis) maar ik hoorde op het water al de luide muziek, en zag het reuzenrad draaien, dus de jachthaven aan de overzijde leek me een beter idee. Een van de mannen van de jachthaven hielp me bij het afmeren, en kwam zelfs aan boord om alle lijnen strak aan te trekken. Wat een service. Na even rond gelopen te hebben op de haven, en natuurlijk een cappuccinootje gedronken te hebben was ik toch niet helemaal gelukkig met hoe Madame Curie lag. Dus ik besloot heea om een uur of elf toch maar te veranderen. Tot mijn stomme verbazing, lukte het me niet om de boot naar voren te trekken!!! Na maanden rond gevaren te hebben zonder rekening te hebben gehouden met stroming, stond er hier in de jachthaven een flinke stroming!! In de Middellandse Zee is het verschil tussen hoog een laag water verwaarloosbaar, dus ik heb ook nooit gekeken waneer hoogwater viel. Maar omdat het een zeer nauwe doorgang is naar de binnen zee kan hier blijkbaar behoorlijk veel stroming staan. Het enige dat ik voor elkaar kon krijgen om de boot veilig te laten liggen was om haar scheef ten opzichte van de kade te laten. Gelukkig kwam het mannetje van de jachthaven de volgende ochtend en hielp me Madame Curie weer netjes recht te leggen.
Nu op naar de natuur. Ik ben vroeg vertrokken op advies om de sterke stroming voor te zijn. Het was nog windstil, mistig, en mysterieus.
Meteen zag ik een grote school dolfijnen, vrolijk aan het rond springen. Dit is de eerste keer dat ik dolfijntjes acrobatische kapriolen heb zien uithalen!!! Een klein nadeeltje, ik kon ze alleen zien via de verrekijker dus foto's zaten er niet in.
Zoals jullie kunnen zien in het kaartje ben ik de gehele binnenzee kriskras overgestoken. Aan de noordzijde zijn een soort moeras gebieden. Schitterend.
Daar werd ik getrakteerd op twee ontmoetingen. Ten eerste met kwallen. Overal in het rustige water waren kwallen zichtbaar. Blijkbaar gedijen die ook goed op brakwater. Het waren er zoveel dat ik besloot toch maar niet te gaan zwemmen.
Maar daarna kwam het toppunt van mijn verblijf op de binnenzee. Ik zag een vrij grote vogel zwemmen, en ik besloot er toch even heen te varen op de motor nadat ik mijn anker had gelicht. Met mijn verrekijker in de aanslag probeerde ik het beest te naderen. Een pelikaan!! Daar wil ik een foto van. Dus zeer langszaam ben ik genaderd en het is gelukt; een foto van de pelikaan.
Wat heb ik verder nog gezien? Nou 3x een schildpad, maar die beesten zijn zo snel! Veel vissen, en bijbehorende vissers in kleine bootjes. En heel veel muggen. Ik ben nog nooit in mijn leven zo vaak gestoken. Zelf gewapend met DEET en een klamboe was ik niet veilig. Uiteindleijk maar pillen genomen om niet helemaal gek te worden van de jeuk.
Typisch grieks vissersbootje. |