Madame Curie op vakantie

Madame Curie maakt weer een nieuwe reis deze zomer. Om ook de avonturen van deze zomer te volgen klik hier.

maandag 27 juni 2011

Natuur

Afgelopen week ben ik een soort binnenzee ingegaan. Dit is een inham in het vaste land van Griekenland, en staat bekend om de veelheid aan leven dat zich daar in bevindt. Om deze binnenzee binnen te gaan moest ik door een kanaal van ongeveer 50 meter breed tussen allerlei ondieptes door. Ik was vrij laat dus de schemering was al ingetreden. Bij twee van de acht boeien deed de verlichting het maar, en de geleide lichten (dit zijn lichten die precies onder elkaar staan als je de juiste koers vaart) waren geheel niet zichtbaar. Er stond een behoorlijke stroming, dus het was nog aardig lastig om binnen de boeien te blijven!
Er komen diverse rivieren uit op deze binnen zee, dus is het water brak.
Als de natuur net zo mooi en uitbundig zou zijn op de binnen zee als de luchten tijdens het binnen varen van het kanaal, dan belooft het schitterend te worden.
Oever langs het ingangs kanaal.
Omdat het al donker was tegen te tijd dat ik door het kanaal was besloot ik lekker makkelijk af te meren in de jachthaven. Het is ook mogelijk om af te meren langs de kade (gratis) maar ik hoorde op het water al de luide muziek, en zag het reuzenrad draaien, dus de jachthaven aan de overzijde leek me een beter idee. Een van de mannen van de jachthaven hielp me bij het afmeren, en kwam zelfs aan boord om alle lijnen strak aan te trekken. Wat een service. Na even rond gelopen te hebben op de haven, en natuurlijk een cappuccinootje gedronken te hebben was ik toch niet helemaal gelukkig met hoe Madame Curie lag. Dus ik besloot heea om een uur of elf toch maar te veranderen. Tot mijn stomme verbazing, lukte het me niet om de boot naar voren te trekken!!! Na maanden rond gevaren te hebben zonder rekening te hebben gehouden met stroming, stond er hier in de jachthaven een flinke stroming!! In de Middellandse Zee is het verschil tussen hoog een laag water verwaarloosbaar, dus ik heb ook nooit gekeken waneer hoogwater viel. Maar omdat het een zeer nauwe doorgang is naar de binnen zee kan hier blijkbaar behoorlijk veel stroming staan. Het enige dat ik voor elkaar kon krijgen om de boot veilig te laten liggen was om haar scheef ten opzichte van de kade te laten. Gelukkig kwam het mannetje van de jachthaven de volgende ochtend en hielp me Madame Curie weer netjes recht te leggen.

Nu op naar de natuur. Ik ben vroeg vertrokken op advies om de sterke stroming voor te zijn. Het was nog windstil, mistig, en mysterieus.
Binnenzee
Meteen zag ik een grote school dolfijnen, vrolijk aan het rond springen. Dit is de eerste keer dat ik dolfijntjes acrobatische kapriolen heb zien uithalen!!! Een klein nadeeltje, ik kon ze alleen zien via de verrekijker dus foto's zaten er niet in.

Zoals jullie kunnen zien in het kaartje ben ik de gehele binnenzee kriskras overgestoken. Aan de noordzijde zijn een soort moeras gebieden. Schitterend.
Met enige regelmaat waren springende kleine visjes zichtbaar.

Een aardig stukje roeien naar de kant.

Mijn trouwe bijbootje.
Daar werd ik getrakteerd op twee ontmoetingen. Ten eerste met kwallen. Overal in het rustige water waren kwallen zichtbaar. Blijkbaar gedijen die ook goed op brakwater. Het waren er zoveel dat ik besloot toch maar niet te gaan zwemmen.
Prachtig helder water.

Maar daarna kwam het toppunt van mijn verblijf op de binnenzee. Ik zag een vrij grote vogel zwemmen, en ik besloot er toch even heen te varen op de motor nadat ik mijn anker had gelicht. Met mijn verrekijker in de aanslag probeerde ik het beest te naderen. Een pelikaan!! Daar wil ik een foto van. Dus zeer langszaam ben ik genaderd en het is gelukt; een foto van de pelikaan.

Take off!!!

Airborn.
Wat heb ik verder nog gezien? Nou 3x een schildpad, maar die beesten zijn zo snel! Veel vissen, en bijbehorende vissers in kleine bootjes. En heel veel muggen. Ik ben nog nooit in mijn leven zo vaak gestoken. Zelf gewapend met DEET en een klamboe was ik niet veilig. Uiteindleijk maar pillen genomen om niet helemaal gek te worden van de jeuk.

Typisch grieks vissersbootje.
Ondanks de muggen en het lichte ongemak van de geur van het water (brakwater stinkt in tegenstelling tot zoutwater wel) is deze binnenzee zeker de moeite van het bezichtigen waard!

zaterdag 25 juni 2011

Schade varen

Deze week heb ik voor het eerst schade gevaren. Grrrrrrrr. Madame Curie had al een paar schaafwonden links en rechts, maar die waren allen veroorzaakt door anderen, of gewoon door gebruik in de Middelllandse Zee. Maar deze keer had ik het geheel aan mijzelf te wijten. Ik was aan het afmeren in Amfilochia, en er stond aardig wat wind, maar niet meer dan windkracht 5. Het voelde goed, dus ik besloot af te meren. Twee Fransen stonden op de kade om de lijnen aan te nemen. Ik naderde met de juiste snelheid, en op het moment dat iedereen bezig was met de lijnen, pakte een golf de boeg, en duwde Madame Curie tegen de kade. Auw. En ik kon helemaal niemand anders de schuld geven. Geheel en al mijn fout. Zoals je je kunt voorstellen baalde ik enorm. (Ernstige understatement)

Gelukkig heb ik alle soorten verf aan boord, dus met een kwast in de hand ben ik de schade gelijk gaan bijwerken. Van een scheepslengte afstand is het nauwelijk nog te zien.


Argggg balen!!!

Na de verfwerkzaamheden.

Niets meer van te zien! Toch?


vrijdag 24 juni 2011

Plan B

Al enige tijd speel ik met het idee om niet door het kanaal van Korinthie te gaan, maar om aan de west zijde van Griekenland te blijven. De kogel is door de kerk, ik blijf aan deze kant. Waarom? Nou na continue rekening te hebben gehouden met de Bora (kwaardaardige wind uit het noorden) in Kroatie en Montenegro, is het een verademing dat er hier in de Ionische zee niet van die nare winden zijn. Gewoon elke morgen windstil, en vanaf een uur of 12 windkracht 3-4, later in de middag 5-6, en 's nachts gewoon weer windstil. Heerlijk. Aan de andere kant van het kanaal van Korinthie waait in de zomer maanden de Meltemi, weer zo'n waardeloze lokale wind, kracht 7-8. Dus ik blijf lekker hier!!!
Mijn nieuwe geplande route is te zien bij het tabje "geplande route".

woensdag 15 juni 2011

Vakantie


In Griekenland heb ik helemaal het vakantie gevoel. Het is warm, zonnig, en er zijn veel toeristen. Om elk hoekje is wel een geschikte anker plek, dus eigenlijk is er weinig reden om een haven aan te doen. In Kroatie was de bodem zeer rotsachtig, en diep. Het was dus altijd twijfelachtig of de bodem goed zou houden, en daardoor kon ik Madame Curie niet met een gerust hart achterlaten. Ik Griekenland is het vaak zand of modder, en daar houdt het anker goed in, plus de baaitjes zijn hier een stuk beter beschut, dus de kans op plotselingen windvlagen is zeer klein. Sinds in ik Griekenland ben, heb ik veel geankerd.

Ankeren is ook gratis, dus als je ’s morgens wakker wordt met het onderstaande uitzicht is de verleiding zeer groot om nog een dagje te blijven liggen, en gewoon een beetje te luieren, snorkelen en misschien een boekje te lezen. Dus dat doe ik dan ook lekker.

Nee, de kleuren zijn niet ge-photoshopt!
Er is alleen een ding waar ik als noord Europeaan nog niet helemaal aan gewend ben. De zon. Het is hier meestal tussen de 24-34 graden, maar de zon brandt zeer sterk. Dus het is essentieel om een goede bescherming te hebben tegen de felle stralen. Sinds een weekje heb ik een windscherm, zoals die vaak op de Nederlandse stranden gebruikt worden omgebouwd tot een zonnetent. Jaren geleden stond dat een keer als tip in het tijdschrift Zeilen, en nu heb ik het in de praktijk gebracht. Het werkt super!

Ben ik nu veroordeeld om aan boord te blijven als ik anker? Nee zeker niet. Ik heb net als alle andere cruisers een rubberbootje bij mij, en kan dus gewoon naar de wal roeien. Ze hebben hier ook speciaal aanleg plaatsen voor deze bijbootjes lang de waterkant. En voor mij is het makkelijk te herkennen welke van mij is; ik ben een van de weinige die geen buitenboord motor heeft. Maar dat geeft niet, het is meestal maar 5 minuutjes roeien.

Inmiddels lig ik al een paar daagjes in Gaios, een zeer pittoresk dorpje op Paxos, en de haven meester heeft al weken geen zin om het havengeld te innen, dus lig ik hier gewoon gratis. Merk dat het feit dat het afmeren en ankeren hier zo goedkoop is ook echt bijdraagt aan het vakantie gevoel, als ik een dagje extra blijf, kost het me niets extra. Dus een dagje lummelen op zijn tijd is heerlijk.
Gaios.

dinsdag 14 juni 2011

Drieluik

Een beetje laat, maar toch nog een post over voormalig Joegoslaviƫ. Veel mensen, en ook de toeristische gidsen geven aan dat er drie schiereiland dorpjes zijn die veel op ansichtkaarten stonden. Na de oorlog liggen twee daarvan in Kroatiƫ, en een in Montenegro. Alle drie de dorpjes heb ik bezocht. Het drieluik is compleet.
Rovinj.
Primosten.
Sveti Stefan.


maandag 13 juni 2011

Excursie naar Albanie

Omdat ik met Madame Curie Albanie voorbij gevaren ben, wilde ik toch graag een georganiseerde excursie maken naar Albanie. Het eiland Corfu ligt op het dichtbijzijnde punt maar 1.2 mijl van Albanie. Ik heb in Albanie 2 plaatsen bezocht, de ruines van Butrint, en de havenplaast Saranda.
Het eerste dat opviel is dat Albanie heel groen is, veel bomen, weilanden, en drassige gronden. Heel anders dan de gebieden waar ik hiervoor geweest ben. Er liepen zelfs koeien!
De ruines van Butrint lagen hier ook in deze weelderige omgeving. Dat is maar goed ook, het was 35 graden, en de schaduw waardeerde ik enorm!. Butrint is een stand die in de loop van de eeuwen in aangepast. Ze zijn begonnen met bouwen 200 jaar voor Christus, en hebben de laatste wijzigingen gedaan in de 14e eeuw na Christus. De diverse verschillend bouwstijlen zijn goed zichtbaar en goed bewaard gebleven.
Diverse bouwstijlen van muren zijn zichtbaar.
Het geheel aan ruines is omgeven door een soort zoetwater grachten systeem. Daar leefde vanalles is, met name insekten, en ook schildpadden.
Ik wil niet weten hoeveel muggen ze in dit stilstaande water aan het kweken zijn.
Verder waren er de traditionele gebouwen, verdedigingsforten, kerken, en badhuizen.
Basiliek
Verdedigingswerken op de heuvel.
Daarna per bus weer terug naar Saranda. De weg is nog niet helemaal klaar, en ook pas vorig jaar aangelegd, hiervoor was er alleen een gravel pad. Saranda is een heel treurige havenstad. De Albanezen willen deze plaats ombouwen tot een groot toeristisch badparadijs, vandaar ook de aanleg van de weg naar de toeristische atraktie Butrint. Om de toeristen te huisvesten zijn ze massaal begonnen met het bouwen van hotels, ze hebben geen geld, dus alleen de skeletten staan. Het worden allemaal 3 sterren hotels, dus zwembaden daar is niet in voorzien. Het strand wat aanwezig is voor de gehele stad Saranda is maar miniscuul, dus daar gaan die duizenden toeristen niet op passen. Er is een soort overkoepelend plan, en alle bouwwerken die daar niet in passen worden door de regering dus ook gesloopt. Al rijdend door de stad zie je dus ook allemaal half ingestorte hotels, en hotels in alle (begin) fases van de bouw.
Het scheefgezakte gebouw is opzettelijk gesloopt.
Het totaal plaatje van de haven stad vind ik al met al treurig. Ik zie ook niet hoe de toeristen hier zouden willen komen.
Hotels langs de kust van Saranda.
Maar wat het meest opviel, is dat de Albaneze trots zijn om Albanees te zijn. Overal zie je Albanese vlaggen langs de weg, op gebouwen.

donderdag 9 juni 2011

Aanloop Corfu

Na 54 uur zeilen keek ik uit naar het moment dat ik kon roepen: "land in zicht!". Niet dat ik al die tijd geen land gezien had, ik ben namelijk redelijk in de buurt de Albanische kust gebleven, maar het is altijd bijzonder om het eiland van je bestemming voor het eerst te zien. Zo groot was ook mijn teleurstelling. Toen ik Corfu op 10 km had genaderd zag ik het onderstaande.
Corfu
Nog eens kijken, nog eens goed kijken. Nee, Corfu is nog steeds niet zichtbaar!!! Alleen aan de hand van het aantal veerboten en cruise schepen dat ik zag wist ik dat ik in de buurt was. En natuurlijk dankzij de GPS. Het euforie momentje van "land in zicht" heb ik niet gehad, Corfu werd pas zichtbaar toen ik er bijna op gezeild was.

Het grote voordeel van bewolking is dat je wel de meest romantische zonondergang hebt.
Deze lucht maakt een hoop goed!
Ik had gedacht dat het inklaren in Europa eenvoudig zou zijn. Geen oostblok bureaucratie meer, gewoon Europa. Maar ook hierin had ik mij behoorlijk vergist. Toen ik om 22:00 aankwam in de grote haven van Corfu werd ik weggestuurd. "De douane is dicht" werd door iemand uit een hokje naar mij geroepen. Ga maar naar de jachthaven. De jachthaven was nog een aardig eindje varen, maar rond middernacht lag ik afgemeerd. Eerst een heerlijke douche, en daarna heerlijk lang slapen!!!! Tijdens mijn oversteek ben ik elke 15 minuten wakker geworden om zeker te stellen dat ik nog de goed kant op voer, en om te controleren of er geen scheepvaart was. Dus ik keek uit naar een lange ononderbroken nacht. De volgende ochtend werd ik al om 07:00 wakker, dus echt uitgeput was ik niet. Om 9 uur ben ik naar het haven kantoor gegaan om in te klaren. Daar kon  ik natuurlijk niet inklaren, ik kwam van een niet EU land, en de dependance in de jachthaven kon allen schepen die uit Europa kwamen afhandelen. Om een lang verhaal kort te maken, terug gegaan naar de hoofd douane, per bus. Daar geen stempel gekregen omdat ze eerst de boot wilde zien. Uiteindelijk is Madame Curie 3dagen na aankomst pas ingeklaard. Toen de havenpolitie vroeg wanneer ik nou precies was aangekomen, gaf ik aan dat er sprake was van een misverstand, en de drie dagen waren geen enkel probleem!!! Dus de "waarde" van een stempel is in Griekenland een stuk lager dan in Kroatie.

woensdag 1 juni 2011

Montenegro in vogelvlucht.

Allereerst natuurlijk het noodzakelijke in en uitklaten. En natuurlijk alle bijbehorende stempels, en hoe kan ik het vergeten, het aanschaffen van een cruisingpermit.
Cavtat, hier uitgeklaard uit Kroatie

In Zelenika ingeklaard in Montenegro.
Na deze formaliteiten is het genieten begonnen.
Uitzicht vanaf het "blood smeared" fort.
Vanaf het door de Turken gemodificeerde fort is de ingang van de bay van Kotor goed te overzien. Alle vijanden die hier naar binnen wilde komen werden gelijk gezien. Het fort dankt zijn naam aan alle mensen die vanaf het fort gedood zijn. Zo hadden ze de gewoonte om brandende olie naar beneden te gooien op de vijand.

Een eilandje met een kerk, een eilandje met een klooster.

Het kerkje links op de foto staat op een door mensen gebouwd eiland. Ze hebben dit eiland en bijbehorende kerk gebouwd nadat vissers een schilderij van Maria en baby jesus hebben gevonden op een paar rotsen. Sindsdien danken vele zeelieden Maria hier als ze een gevaarlijke situatie hebben overleefd.
Madame Curie afgemeerd bij het kerkje.
Gewoon omdat ik het een mooie foto vind.

Ruine van een kerkje op 300 meter hoogte bij Kotor.

Uitzicht vanaf het verdediging fort boven Kotor.

Geen cappuccino meer, maar iced coffee.

In Montenegro 2x een omweerbui overgekregen. Zeer goed
zichtbaar van afstand!!!

Na de bui is het wel duidelijk welke kant je op moet zeilen
om het geluk te vinden.

Budva.

Spookstad Stari Bar


Zoetwater bron die Stari Bar van water voorzag.