Midterm

Omdat ik op mijn feitelijke midterm ziek was, heb ik de midterm verplaatst naar vandaag. Vandaag is ook het kantelpunt in mijn reis. Tot nu toe was het relatief makkelijk, vakantie sfeer, en een beetje flierefluiten, zonder harde deadlines. Vanaf morgen wordt alles anders. Morgen begint de terugreis. De afgelopen weken ben ik er in mijn hoofd veel me bezig geweest, maar vandaag, vandaag werd het echt concreet. Alle spulletjes van dek opgeborgen, mijn boot zeevast gemaakt, en de route naar Sicilie gepland. Morgen vertrek ik naar Sicilie. Een stuk van 340 mijl, waar ik hoop een kleine week over te doen.

Vanaf nu komen de grote stukken zee, de wind tegen, en lange nachten op zee. Tot vandaag heb ik ruw weg 1/3 van het aantal mijlen afgelegd. 2/3 van de afstand ligt nog voor mij. Ik ben ook best een beetje nerveus, zal het tegen vallen. Hoe vermoeiend is het. Morgen begint het echte werk.

Toch raar, de komende oversteek voelt heel anders dan de oversteek tussen Montenegro en Corfu, blijkbaar hebben emoties een enorme impact.

Tot op Sicilie!

Arggggggggggggggh anker kwijt

Grrrrrrrrrrrrrrrrrr.
Ben mijn hek anker verloren. Was net zo trots op de constructie die aan de reling had gemaakt om hem op te kunnen hangen. Het afmeren met de kop tegen de kade bleek ook veel makkelijker te zijn dan met de kont naar de kade. En nu is mijn anker weg.

Ik wilde naar Nafpaktos, een heel pittoresk plaatsje in de baai van Korinthie. Het haventje is miniscuul, en wordt omgeven door een soort stadsmuur.

Hier binnen is het haventje.

Eenmaal binnen, midden in de haven mijn hekanker over boord gegooid, en met de punt naar de kade gegaan. Tussen een grieks jacht en een lokaal vissersbootje was nog wel een gaatje voor Madame Curie. Een paar lokale kinderen hielpen me met de lijnen op de punt, en daarna wilde ik de boot strak naar achter trekken met mijn hek anker. En toen bleek dat er geen anker meer aanzat. Hoe kan dit????

Omdat ik een beetje extra ankerketting wilde aan mijn ankerlijn had ik de ankerketting verlengd met een noodschalm. Blijkbaar had ik het niet helemaal goed gedaan, want ik had nog maar een halve schakel over, en geen anker.

Ik kon niet blijven liggen, dus ik heb meteen weer losgegooid en ben de haven weer uitgevaren, en ben net buiten de haven voor anker gegaan.

Zou ik het anker nog kunnen opduiken? Het was inmiddels al behoorlijkschemerig, dus vandaag zou zeker niet lukken. En 4,5 meter diep duiken, dat gaat mij niet lukken. Een duiker huren, wat zou dat kosten. Wat kost een nieuw anker? Uiteindelijk toch maar besloten een nieuw anker te kopen. Het anker was toch wat aan de kleine kant, en ik had niet echt een goed gevoel bij het duiken midden in een haven. En 4,5 meter kan ik zeker niet halen. Het enige wat ik erg jammer vind is dat ik het kasteel net boven Nafpaktos niet heb kunnen bezoeken. Het blijft dus bij een foto op afstand. Morgen koop ik een nieuw anker.

Kasteel op de heuvel boven Nafpaktos.

Zeeziekte

Voor iedereen die moeite had om te geloven dat ik zeeziek kon worden in de haven.
Duidelijk toch?

Blij om terug te zijn

Ik kan Madame Curie onder het genot van een drankje in de gaten houden.

Prachtige zonsondergangen.

Mooie baaitjes

Taverna's met typisch grieks eten.

En natuurlijk het zeilen.

Hitte

Na een kort verblijf in Nederland voor familie bezoek, ben ik weer terug aan boord. Fijn. Zodra de vliegtuig deuren open gingen werd ik omsloten door een deken van warme lucht. Dit beloofde niet veel goeds, het was namelijk pas 9 uur 's morgens. Madame Curie lag er prima bij, en de zeilen die ik bij de zeilmaker had afgegeven voor mijn vertrek waren keurig gereed. De volgende dag voelde ik me al wat zwakjes, en besloot ik het wat rustig aan te doen. Ook het feit dat er in Griekenland sprake was van een hitte golf maakte dat iedereen het tempo aanpaste. Enkele dagen later ging het echter mis. Ik had verhoging, 38.3, en buiten was het 38 graden. Het resultaat: ik diep ongelukkig. Er was geen ontsnappen aan de hitte. Twee dagen lamlendig in de kuip gelegen, en alles gedaan om te proberen om ergens verkoeling te vinden. Als ik ziek ben in het buitenland dat zwelg ik van zelfmedelijden, en deze keer vond ik het helemaal terecht! De hitte is gewoon niet te ontvluchten.

Inmiddels ben ik weer helemaal hersteld, en geniet weer volop van mijn sabbattical. De hittegolf is ook voorbij, dat scheelt enorm in het leefcomfort aanboord.

Toch nog cultuur

Ondanks mijn uitgesproken vakantie stemming, vind ik het toch leuk of af en toe wat cultuur te bekijken. Met name als het niet te ver lopen is!

Fort op klein eilandje voor Gaios (Paxos).

Fort op klein eilandje voor Gaios (Paxos).

De kerken zijn hier ook heel anders ingericht dan in Kroatie. Hier zijn het orthodox ingerichte kerken met veel goud, blauw en afbeeldingen. En eerlijk is eerlijk, de kerken zijn in een beter onderhouden staat dat ik Kroatie.

Kerk in Preveza.



Fort boven Vonitsa.

Fort boven Vonitsa.

Boven is het uitzicht altijd schitterend!!!



Beneden ligt Madame Curie.



 Echt ver hoef ik nog steeds niet te lopen voor cultuur, vanaf het fort kan ik Madame Curie gewoon zien liggen (net achter die motorboot).

Nightlife

Het is duidelijk, ik ben nog niet helemaal aangepast aan het (nacht)leven hier. Ik vond het al verdacht leeg op alle terrassen langs het water overdag, en elk spoor van toeristen ontbrak. Maar ik heb het mysterie opgelost!

Vorige week lag ik in Preveza, en kon ik het dagelijks leven in Griekenland met eigen ogen gade slaan. Rond een uur of 21:30 beginnen mensen zich te verzamelen langs de waterkant. Om een uur of 23:00 komen de eerste Senegalezen, die merk tassen verkopen (orginele, echt waar?). En rond middernacht gaan de Grieken eten. Toen ik om 00:30 een rondje liep langs de restaurants, zaten er nog heel veel aan het voorgerecht. Om een uur of 01:30 pakten de Senegalezen de tassen weer in. Tot een uur of drie, ik weet het niet precies, want ergens ben ik van vermoeidheid in slaap gevallen, sluiten de koffietenten langs de waterkant. Ik snap nu ook wel dat ze niet helemaal alert zijn als ik daar 's morgens om een uur of 10 koffie kom drinken! 

Wat doen ze dan tussen 21:30 en middernacht? Nou flaneren. Bij voorkeur op zeer hoge hakken, maar verder heel stijlvol gekleed. Natuurlijk zijn alle winkels nog gewoon open, dus als je nog even snel wat wil kopen, dan is dat ook gewoon mogelijk. Onderstaande foto's heb ik net na 23:00 gemaakt in de winkelstraat in Lefkas.

Winkelend publiek om 23:00.

Ook kleine kinderen zijn van de partij.

Heb ik mij nu helemaal aangepast? Hmmm, nee niet helemaal. Na een flaneer rondje langs alle boten, ben ik wel weer uitgeflaneerd (uiteraard minus zeer hoge hakken). Maar dat geeft niet, want rond 21:00 begint mijn maag te knorren, en besluit ik meestal toch gewoon om maar wat te gaan eten.