Madame Curie op vakantie

Madame Curie maakt weer een nieuwe reis deze zomer. Om ook de avonturen van deze zomer te volgen klik hier.

zondag 15 mei 2011

Zeilen

Nu ik mijn blog zo eens doorlees, gaat het met name over al mijn ontdekkingen op land, en gaat het eigenlijk niet zo zeer over zeilen en de boot. En eigenlijk breng ik de meeste tijd aan boord door, en zeil ik aardig wat uurtjes. Dus deze post gaat over zeilen. Het eerste probleem om hier een post over te maken is dat het lastig is om foto's van het zeilen te maken. Ik ben aan boord, en kan dus maar een klein stukje boot in beeld krijgen. Vorige week hebben mensen foto's gemaakt van mij tijdens het zeilen, dus als ik die ontvang, zal ik ze op de site zetten.

De wind is hier nogal variabel. Ik mis de bestendigheid van de Nederlandse wind. Het kan hier in 5 minuten van windkracht 2 naar windkracht 8 gaan, en de wind kan ook in die tijd 180 graden draaien! En ik zie het helemaal niet aankomen. De zon blijft schijnen, ik zie geen dreigende wolken. Deze toename in wind wordt ook lang niet altijd opgepikt door de lokale weersverwachting. Dus ik voel me elke keer toch een beetje overvallen.

Vorige week wilde ik een bezoek brengen aan de "Blauwe grotten" op Bisevo, en dat was een aardig stukje zeilen vanaf het vaste land, ongeveer 42 mijl. Deze groten hebben gaten in het dak, en daar schijnt de zon doorheen, en dan kleurt het water blauw. Een van de duitsers die ik tegen ben gekomen heeft met een video ervan laten zien, en ik moet zeggen, erg mooi. Maar 42 mijl op de motor varen leek me niet zo'n goed idee, dus ik heb gewacht tot er een mooi windje stond. Dus met een heerlijke windkracht 6 ben ik halve wind naar Bisevo gezeild. Daar aangekomen bleek er enorme deining te staan in de haven. Vanaf de berg zag ik een pick-up truck naar beneden rijden. Een oud mannetje stapte uit, en hielp me met afmeren. Maar Madame Curie lag er niet goed, bij elke golf kwam ze ongeveer 1 meter omhoog. De man bleek italiaans te spreken, en wilde gelijk weten of ik vis of wijn wilde kopen. Ik had nog geen rode wijn aan boord, dus besloot 2 flessen te kopen. Ik vertelde hem dat ik niet helemaal blij was om daar te liggen, en of hij wist of de zee rustiger zou worden. Zijn antwoord was: " niemand weet dat, maar morgen zullen we het zien." Ook hij vond het beter dat ik zou vertrekken naar een veiligere haven, vooral omdat ik alleen zeil. Maar eerst moest ik nog even aan wal komen. Ik kreeg 2 dikke zoenen van hem op mijn wangen omdat hij me wilde feliciteren met het alleen zeilen. Daarna kreeg ik een pittoreske glimlach bestaande uit twee tanden. Hij vertelde me dat ik alleen moest terugkomen als de zee kalm was, omdat de grotten anders niet te bezichtingen zijn.

De volgende ochtend, in de haven Komiza (de veilige haven) ben ik eerst even naar de tourist information gegaan om te vragen of de grotten nu wel open waren, want het was 's nachts nog meer gaan waaien, en nu stond er nog steeds windkracht 6. De dames dachten van niet. Maar belde niet even naar Bisevo, maar haalde hun schouders op, en zeiden misschien morgen? Het was schitterend weer, en ik besloot te gaan zeilen. Eerst even langs Bisevo om te zien hoe het met de golven stond, en daarna verder. Bij de grotten zag ik dat het onmogelijk was om daar naar binnen te gaan. Hoogte van de ingang ander halve meter. Golf hoogte 1 meter. Dus nee, dat ging niet lukken. Achteraf dus een stomme beslissing om te wachten op wind voordat ik naar Bisevo vertrok!!!. Veel wind betekend veel golven, en maakt het bezichtigen van de grotten onmogelijk.
Een van deze kleine bogen is de ingang van de grotten.
Daarna maar verder gezeild naar Palmizana. Voor de Blauwe grotten zal ik nog een keer terug moeten komen naar Kroatie. Ik vertrok met eerste rif in de genua, en eerste rif in het grootzeil, en het bezaanzeil (achterste zeil) had ik niet gehezen. Een rif steken betekend het zeil kleiner maken, dit doe je als er veel wind staat. Het begon wel comfortabel, zie onderstaand videotjes.


Ondertussen zit ik er rustig bij, achter mijn windscherm.
Tot zover was het best grappig. Maar later in de middag ging het steeds harder waaien. Uiteindelijk had ik alleen nog een klein stukje genua staan (2e rif) en daarmee ging ik 6,5 knoop van de golven af. Dit is sneller dan mijn rompsnelheid, dus ik was soms wat aan het surfen. Helemaal niet leuk meer!! Gevaarlijk was het niet, Madame Curie kon het uitstekend hebben, maar ik ben behoorlijk heen en weer geslingerd. Zelfs het binnenlopen van de haven was uitdagend. Ik had een klein haventje, Palmizana uitgekozen. Het is een haventje dat aan alle kanten beschut wordt door land, maar slecht een zeer nauwe ingang heeft. Dus pas in de haven kon ik rustig het laatste stukje zeil strijken, en de boot klaar maken om af te meren. Meteen ook maar besloten dat ik de volgende dag niet zou gaan zeilen. Ik moest eerst bijkomen van alle blauwe en beurse plekken. Dus voor Frits en Charlie, twee zeilers die ik in Komiza ontmoet heb, ik hoop dat jullie een betere tocht hebben gehad, want mijn tocht was op het eind van de dag helemaal niet meer comfortabel!
Madame Curie ligt afgemeerd in het haventje onder de pijl.
De volgende dag ben ik met een taxi bootje naar Hvar gegaan, op het volgende eiland. Een schitterend oud stadje, en vanuit het kasteel dat uitkijkt over de eilanden heb ik bovenstaande foto gemaakt.

2 opmerkingen:

  1. Leuk om toch nog even over je zeilen te lezen. Jammer van de blauwe grotten, maar dat verhaal is wel heel leuk! Dus niet voor niets langs geweest...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. machiel en corina15 mei, 2011

    Hee Margriet,

    ben toch wel blij dat ik nu weer wat van je lees we begonnen ons toch zorgen te maken... Je ziet er erg goed en happy uit hou dat gevoel vast je hebt het verdient!

    groet Machiel en Corina

    BeantwoordenVerwijderen