Hartkloppingen

Vorige week ben ik een paar daagjes ziek geweest, en heb ook 3 dagen in Rab gelegen om een beetje bij te trekken. Ik lag aan het begin van de avond een beetje te pitten, en ineens hoor ik een zeer luide sirene. Ik schrik me natuurlijk te pletter en kijk onmiddelijk buiten om te zien wat er aan de hand is. Ik zag niets vreemds, maar de sirene bleef maar loeien. Hmm.. wat is er aan de hand? Zoals ik al eerder heb geschreven is er hier nog steeds af en toe sprake van Bora (kwaadaardige wind uit het noorden, meestal windkracht 7-8). Maar op Rab maken ze het wel heel spannend. Als ze verwachten dat de Bora gaat waaien gaat de sirene af, bora alarm. Het was al donker, en ik niet helemaal in topvorm, dan wordt het toch allemaal wel een beetje spannend met zo'n alarm. De wind viel reuze mee, maar ik kon er toch slecht van slapen.


Rab op Rab eiland.

De volgende dag besloot ik weer te gaan zeilen. Naar Mali Losinj, op het eiland Losinj. De haven ligt in een grote beschutte baai, maar de opening van de baai is precies aan de andere kant van het eiland. Om het mensen die van de Rab kant aankomen te vergemakkelijken hebben ze kanaal gegraven om de baai in te komen.

Bij de pijl is een kanaal gegraven.

Het kanaal is 7 meter breed, en Madame Curie is maar 3.10 meter, dus dat gaat makkelijk passen. De brug draait tweemaal per dag, om 09:00 en 18:00. Dus je moet zorgen dat je op tijd bent. Rond vieren kwam ik al aan bij de brug, ruim op tijd. Ik had verwacht dat er wel een steigertje zou zijn waar je kunt wachten (zoals in Nederland), maar nee. Dus nog twee uur een beetje heen en weer gezeild in afwachting van het draaien van de brug. De wind en gloven kwamen van achter, en dan lijkt 7 meter ineens niet meer zo breed.

7 meter breed.

Tegen zessen begonnen er zich langzaam mensen te verzamelen rond de brug, maar een brugwachter kon ik niet bespeuren. Pak hem beet 10 minuten na zessen kwam er een meneer in een lichgevend vestje, en die deed handmatig de slagbomen naar beneden, en ging vervolgens handmatig de brug opzij trekken. Wilde arm gebaren maakte kenbaar dat ik kon doorvaren. Met mijn hart in mijn keel gaf ik gas om door het kanaal te varen. Zeven meter, wind en golven van achter is echt heel smal. Inmiddels stonden er minstens 20 mensen bij de brug om te kijken of het mis zou gaan. Het is allemaal goed gegaan, ik heb de kant niet geraakt, maar het is wel het meest spannende wat ik tot nu toe gedaan heb met de Madame Curie!

Opluchting!!!

Ik was nog helemaal hyper toen in moest afmeren in Mali Losinj. De planning was dat ik de volgende morgen via de brug weer zou vertrekken, maar dat heb ik niet meer aangedurfd. Dit was eens maar nooit meer. 's Morgens nog via een wandelpad naar het naburige dorp, Veli Losinj gelopen. Vervolgens de baai zeilend via de "gewone ingang" verlaten. Wel zo rustig.

Baaitje onderweg naar Veli Losinj.

Veli Losinj