Vervolg afmeren Middellandse Zee stijl

Afgelopen week nog een aantal leerpuntjes gehad over het afmeren. Op zondag meerde ik af in Pula, en kwam keurig redelijk haaks bij de steiger uit. Ok, eerlijk is eerlijk, er stond ook helemaal geen wind, maar toch, haaks. Komt een mannetje van de jachthaven naar mij toe en zegt:"You have been very lucky." Omdat het nog voorseizoen is waren ze mooringlines aan het schoonmaken, en de lijnen lagen dus niet zoals ik dacht keurig op de bodem, maar waren strakgetrokken naar de steiger. Weer een mazzeltje dat die lijn niet in mijn schroef is gekomen!

Omdat de weersvoorspelling nogal slecht was (eigenlijk alleen veel wind, tussen de 30-40 knopen) besloot ik een dagje langer in Pula te blijven. Pula ligt beschut, en de windstoten zouden aan het eind van de dag, vergezeld door omweersbuien komen. De windstoten lieten wat op zich wachten, en kwamen dus tussen middernacht en 3 uur 's morgens. Voor het slapen had ik de boot nog even een stukje naar voren getrokken, zodat de afstand tot de stieger ongeveer 1 meter was. Ik kon rustig gaan slapen. Midden in de nacht werd ik wakker van een klap. Ik wist meteen dat mijn boot tegen de steiger was geklapt. Toen ik naar buiten snelde kwam ik snel achter het probleem. De voorkant van Madame Curie lag met twee mooringlines vast, en die aan de windkant, hield het niet. Wat bleek nou, de mooring lijn zat niet goed vast aan het betonblok, dus door de harde wind werd dit pijnlijk duidelijk. Ik lag inmiddels lang niet meer haaks op de steiger, en tikte steeds tegen de steiger. Leerpuntje 2: vertouw nooit op mooringlines. Als oplossing heb ik mijn boot vastgeknoopt aan de boot van de buurman, en ben gelijk gaan klagen bij de haven. Heerlijk, in Kroatie, is de jachthaven om 3 uur 's nachts gewoon bemand door 2 man. En die boden gelijk hun excuses aan, en 1 liep mee om te kijken of hij nog kon helpen. Ik kon daarna gewoon weer lekker gaan slapen, frustratie weer kwijt


Verder heb ik geleerd dat mijn geklaag over smerige lijnen in mijn vorige bericht wat overdreven was, want als ze niet schoongemaakt worden, dan zien ze er zo uit!

Hopelijk de laatste vreemde manier van afmeren die ik deze reis ga leren, maar ik vrees dat er nog meerdere gaan volgen. In Medulin, een klein dorpje, met een gigantische toeristen industrie moest ik wel langszij afmeren, maar dan zonder de steiger te raken. Met twee mooringlines dwars, om de boot van de steiger af te trekken. Maar daar wel heerlijk ononderbroken geslapen, en de steiger niet geraakt.

Afmeren Middellandse Zee stijl

Het afmeren is een van de dingen waar ik nog een beetje aan moet wennen. In de landen om de Middellandse Zee is het namelijk gebruikelijk dat je afmeert met je kontje (of de punt) naar de kade. In Nederland lig je eigenlijk altijd langzij met je bootje, dus deze nieuwe methode vergt nog een beetje oefening van mijn kant. In de ideale onstandigheid kom je achteruit aanvaren, haaks op de kade. Dit is eigenlijk gelijk het eerste probleem. Omdat ik nu een schip met een lange kiel heb, is achteruit varen een uitdaging. Zodra je de motor in de achteruit zet, trekt Madame Curie met haar kontje naar bakboord (links). Dus dan gasgeven vooruit, en de boot weer bij draaien. Als je dan bij de kade bent aangekomen is het zaak om bij voorkeur twee lijnen op de kade te krijgen. Om nu te voorkomen dat je op de kade klapt hebben ze moorings aangelegd in de haven. Dit zijn beton blokken die op enige afstand aan de kade op de bodem liggen, met daaraan een touw. Dit touw moet je dus opvissen. Het uiteinde is aan de kade gemaakt, en de rest van het touw loopt over de grond naar het blok beton. Met je pikhaak vis je dit touw op, om er vervolgens mee naar de voorkant van je boot te lopen en voor op de boot vast te maken. Dit is dus uitdaging twee, die lijn ligt waarschijnlijk al jaren op de bodem, en is dus smerig en vol met pokken en zeewier. Jakkkes!

Behalve jakkes, heb ik natuurlijk op dag 2 mijn handen opgehaald aan de pokken die erop zaten. Wat zijn die scherp! Morgen toch maar handschoenen aantrekken (leerpuntje). Gister was ik er toch niet helemaal gerust op. Om makkelijk af te stappen wil je natuurlijk zo dicht mogelijk bij de kade, maar ja, als er golven zijn wil je niet op de kade gesmeten worden. Gister hadden ze als extra uitdaging een richel gemaakt aan de kade, die bij laagwater boven het water uitstak. Precies ter hoogte van mijn windvaan. Hmmmmmmmmmm

Richel onder water

Ben ik nou de enige die hier moeite mee heeft? Nee natuurlijk niet, een van de dingen die vaak gebeurt is dat de handig klaargelegde touwen op de zeebodem in de scheepsschroef komen. Dan kunnen er twee dingen gebeuren; of je motor loopt vast, of je schroef snijdt het touw door. Dat laatste gebeurt vrij vaak, en de oplossing........Het hele zaakje gewoon weer aan elkaar knopen!!