We're going to Ibiza

25 Augustus ben ik vertrokken naar Ibiza. Zoals altijd in de loop van de middag vertrokken. Zonder stuurautomaat, maar het was hoog aan de wind, dus dat was verder geen probleem. Omdat ik er sinds vorige oversteek wel achter ben dat ik liever iets te veel, dan iets te weinig wind heb. De voorspellingen waren tussen 4 en 5 beaufort, en in het midden een dagje 6. Windkracht 6 is geen probleem voor Madame Curie, dus toch maar vertrokken. Er trok een "seasonal low" door de Middellandse Zee. De weersverwachtingen gaven allen aan dat het in het zuidelijke gedeelte wel mee zou vallen. Dus ben ik vertrokken naar Ibiza, in plaats van het dichterbijgelegen Mallorca. Net buiten de haven van Cagliari ligt een verkeersscheidingsstelsel, dit is een soort snelweg voor schepen. Je mag alleen varen in de aangegeven richting, of je moet naar de stoep (inshore traffic zone). Omdat ik het zeilend net niet kon halen heb ik eerst nog een drie kwartier gemotord, om uit het verkeersscheidingsstelsel te komen. Daarna de zeiltje gehezen, en de avond viel in. Na een kleine twee uur ging mijn AIS alarm: connectie probleem. Dit betekend dat mijn AIS nog wel ontvangt, maar dat ik mijn positie niet meer uitzend naar de andere schepen. Verdorie. Alle verbindingen losgehaald, weer vastgemaakt, en ........connectie probleem. Hier al met al een uurtje druk mee geweest, en het toen maar opgegeven. Frustrerend. De duisternis viel inmiddels in, dus het werd ook erg lastig om aan de verbindingen te werken. Eerst maar een stukje zeilen. Enkele uren later viel het me op dat de navigatie verlichting wel erg zwakje brande. Hmmmm zouden mijn accu's niet vol zijn? Heb wel de hele tijd aan de acculader gelegen in de haven.. Hmmmm. Snel mijn accu gemeten, en inderdaad, maar 10 volt. Eerst maar een twee uurtje op de motor varen, en dan meten wat het resultaat is. Zodra de motor liep was de navigatie verlichting weer fel, de AIS deed het weer, en de lader van de motor deed het. Oef. Ondanks het gedurende twee uur laden van mijn accu's, en het uitschakelen van de grootste stroomverbruiker, de koelkast, werd de verlichting na twee uur weer zwak, en viel de AIS weer uit.

Wat is de kans dat beide accu's tegelijk stuk gaan? Het zal er vast maar 1 zijn. Vloer eruit, 1 van de accu's los koppelen. Welke zou stuk zijn? Ze hadden beiden gelijk voltage (ze waren ook gekoppeld) dus dan maar gokken welke stuk is. In de haven zou dit allemaal eenvoudig zijn geweest, maar zoals verwacht stond er windkracht 4-5 dus de boot ging behoorlijk heen en weer, en ik wilde geen kortsluiting maken. Het nadeel als je accu's uitvallen is dat je binnen ook geen verlichting meer hebt, en dat je met een zaklamp op je hoofd aan het pielen bent.

Dus start van het experiment. Met slechts 1 accu aangesloten weer een uurtje op de motor, en dan zien of hij opgeladen is. Als het tegen valt, dan zal de andere accu wel heel zijn. Toch?

Na de hele nacht te hebben lopen pielen was de eindconclusie dat beide accu's het erg slecht deden. Met de ene kon ik ongeveer 4 uur vooruit, met de ander maar 2 uur. Zucht, dan maar zonder AIS. Maar na die 4 uur viel ook de kaartplotter uit. Dubbel zucht.

Uiteindelijk heb ik gedurende de dag alles uitgezet, en 's avonds, als de navigatie verlichting aan moest, de motor 2 uur laten draaien, en daarna kon ik het nog pak hem beet 4 uur uitzingen. Daarna moest de motor weer draaien. Je merkt wel hoe gewend je bent geraakt aan alle luxe, kaartplotter, AIS, koelkast, verlichting binnen. De Red Dragon (vorige boot)  had dit allemaal niet. De verlichting binnen was gewoon op batterijen.

Nadat ik de situatie maar geaccepteerd had heb ik wat proberen te slapen. Bij het aan dek komen zag ik mijn driekleur (navigatie licht boven in de mast) aan en uit knipperen. Oh nee, ook dat nog, een los contact. Nog 4 golven, en toen was het definief uit. Gelukkig heb ik meer verlichting, maar het is niet de officiele verlichting die je moet voeren als je onder zeil vaart. Als oplossing heb ik de verlichting aan gezet die hoort bij het varen op de motor, en een felle zaklamp aan de mast getaped die in het zeil scheen. De andere boten zullen wel gedacht hebben, maar ze konden me in ieder geval zien!!!!.

De dag met veel wind, bleek windkracht 7 te zijn, maar de golven waren in verhouding, dus dat viel allemaal reuze mee. Het werd uiteindelijk een snelle oversteek. 380 mijl in 103 uur. Rond middernacht meerde ik af in Ibiza. Natgeregend en moe. Voor het eerst in maanden heeft het geregend, een kort buitje, maar precies op mijn hoofd! En toen, slapen.