Madame Curie op vakantie

Madame Curie maakt weer een nieuwe reis deze zomer. Om ook de avonturen van deze zomer te volgen klik hier.

zondag 16 oktober 2011

Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!

Ik ben thuis. Zaterdag middag rond vieren ben ik aangekomen in Den Helder.
Ik ben blij, moe en opgelucht. Maar bovenal trots dat ik mijn avontuur heb volbracht.
Zeilend voor Texel
Onmiskenbaar Den Helder
Veilig in de jachthaven

maandag 10 oktober 2011

Gibraltar-Fowey

Het vorige berichtje over mijn aankomst is geplaatst door mijn moeder. Ik dacht dat sommigen van jullie zich misschien zorgen begonnen te maken om mij.

Hoe was de oversteek? Nou het was 19 dagen stilte voor de storm, en daarna 36 uur verschrikkelijke storm. Om jullie een idee te geven van de eerste 19 dagen, post ik hier de smsjes die ik aan mijn familie heb gezonden (als ik binnen mobiel bereik was). En het bericht dat ik wilde posten toen ik aan Biskaje ging beginnen. Helaas ging het UMTS grapje niet nogmaals op, omdat Vodafone bleef volhouden dat mijn dongel al in gebruik was!!!!! Grrrrrrr.

16/09
Ben de straat v Gibraltar door! Ik was best zenuwachtig maar het ging perfekt! Gr Margriet

20/09
Passeer nu Cabo de Sao Vincente (zuid hoek Portugal)!Nog 900 mijl. Tot nu toe weinig wind, dus geen record tijd. Alles goed, nog niet zeeziek geweest. Gr M

28/09
Hallo, alles is nog goed. Tot nu toe weinig wind, en 's nachts veel mist. Ben nu bij La Coruna. Net over de helft. Hoop dat tweede gedeelte voorspordiger gaat. Ben niet zeeziek, en slaag erin veel te eten en voldoende te slapen/rusten. Gr Margriet

28/09
Ben meer bij Finisterre dan bij la Coruna! Maar duidelijk voorbij Vigo

28/09
Ga nu met 1.8 knoop. Maar wel 100% de goede kant op! Gr Margriet

28/09(stukje dat ik wilde posten toen ik binnen bereik was, maar ruzie had met Vodafone)
Weer een stukje verder

Inmiddels ben ik weer een stukje verder in mijn oversteek. Vaar nu vlak voor de kust bij La Coruna, en ben dus officieel over de heft van de oversteek!!! Het schiet niet erg op, want er staat bijzonder weinig wind. Ik heb nog geen een keer overwogen om een rif te steken. Meestal ga ik met een slakke gangetje van 1.5 knoop. ’s Nachts valt de wind vaak helemaal weg, en moet ik of op de motor, of accepteren dat ik door de stroming een paar mijl terug wordt gezet. Tot nu toe ongeveer 45 uur op de motor gevaren, vind dat heel acceptabel. Ik heb onvoldoende diesel om de hele tijd te kunnen motoren. Kan ongeveer 100 uur op de motor varen met mijn diesel voorraad. En natuurlijk moet ik wat overhouden om de haven binnen te varen in Fowey.

De afgelopen dagen is het heel mysterieus weer, lage bewolking, geen wind, en mooi gekleurde luchten. ’s Nachts is het heel vochtig, en is er veel mist. Best spannend. Op mijn AIS zie ik dat er op 2 tot 3 mijl afstand een groot schip is, maar als ik buiten sta, zie ik niets!!. De afgelopen dagen ook voorral overdag geslapen, en ’s nachts veel buiten geweest om uit te kijken. Ik ben vooral bang voor vissersschepen, die hebben vaak geen AIS, houden geen uitkijk, en varen wel vrij snel. Tot nu toe 2x bijna een aanvaring gehad met een vissersboot, en beide gevallen was ik gewoon aan dek, maar de vissers hebben mij niet gezien!!! Moest dus zelf op het laatste moment uitwijken.

Tot nu toe ook nog niet zeeziek geweest, maar voor de zekerheid wel aardig wat zeeziekte pillen geslikt. Er staan hier weinig golven, maar de oceaan deining rolt aardig. Binnen word ik dan ook heen een weer geslingerd. Omdat oceaan deining lange golven veroorzaakt rolt Madame Curie langzaam. Ik word dus nergens tegen aan gekwakt zoals het geval was bij eerdere oversteken.

Tot nu toe gezien:
1x walvis
1x schol tonijnen (+/- 30)
3x springende dolfijntjes (+/- 20 per keer)

Alle films en series die ik mee had heb ik bekeken, bijna alle luisterboeken beluisterd, het is tijd om thuis te komen.

Tot ziens in Engeland.

06/10
Heb geen zorgen. Alles goed, alleen wat veel wind. Moest wachten tot wind wat was gaan liggen om haven in te kunnen. Nog 10 mijl. Wel erg zeeziek


Zo als gezegd, de laatste 36 uur waren verschrikkelijk, veel overgeven, hoge golven, ik had de genua gereefd tot een klein stukje, hem vervolgens bak getrokken, en ik ging toch nog 6.5 knoop!!!

Ik ben blij dat ik ben aangekomen, en eigenlijk heb ik nog geen fut om een uitgebreider verslag te typen. Ik ben het eigenlijk zat, ik wil graag thuis zijn. Nog ruim 400 mijl. Ten opzichte van de 5000 die ik al heb afgelegd is het dus nog maar een klein stukje.

Morgen vertrek ik.

donderdag 6 oktober 2011

Margriet is veilig aangekomen in Fowey.

vrijdag 23 september 2011

De wonderen van UMTS

De wonderen van UMTS. Ik zeil nu voor de Portugese kust, in de buurt van Lissabon. En ik heb UMTS bereik. Ik kan gewoon iets op mijn site posten!!!!

Alles is goed, het is weer een langzame oversteek. 's Nachts tot nu toe nauwelijks wind gehad. Sinds gister blaast de Portugese trade wind. Lekker windje, maar wel paltegen. Vandaag schiet het dus eindelijk een beetje op.

Ik laat het jullie weten als ik in Fowey ben aangekomen.

Sta nog steeds versteld dat ik gewoon op internet kan. Ben benieuwd hoeveel dit grapje me heeft gekost. Maar het is wel heel leuk!!!

Doei

woensdag 21 september 2011

Groot Britannie

Op 16 september ben ik vertrokken richting Fowey, een plaats in de buurt van Plymouth. Dit is rond de 1100 mijl varen, en het eerste stuk is zeker met tegen wind. De zogenaamde Portugese trade winds. Ik hou rekening met een oversteek van 3 weken of langer. Het hangt natuurlijk af van de wind en het aantal depressies dat overtrekt. Om toch nog wat te lezen te hebben op mijn blog, toch een post, met foto's genomen door anderen.

Foto Milorad Cakara


Hopelijk is het net zo relaxt.
Foto Milorad Cakara

Foto Coby Oskam
Foto Coby Oskam

zaterdag 17 september 2011

Gibraltar

De eerst nacht heb ik heerlijk geslapen, maar 's morgens schrok ik me te pletter. Een oorverdovend geluid, het leek wel naast mijn boot te zijn. Ik snel naar buiten om te zien wat het was. Een vliegtuig????? Hmmm, ik blijk lettelijk 50 meter naast de landingsbaan te liggen.
Voor iedereen die denkt dat ik overdrijf.
En speciaal voor mijn vader onderstaande foto. De weg naar de grens loopt dwars over de landingsbaan. Dus als een vliegtuig wil landen, dan gaat de weg dicht, vliegtuig landen of opstijgen, en dan kan de weg weer open. Net zo makkelijk.
Weg dwars over de landingsbaan.

Omdat het blijkbaar onmogelijk is de riem voor de stuurautomaat in de Med te kopen, had ik er via internet 2 besteld, en bij mijn broertje laten bezorgen. Die heeft ze vervolgens weer verstuurd naar Gibraltar. Dus vol spanning wilde ik de ochtend na mijn aankomst vertrekken naar het postkantoor om te zien of mijn autohelm riem is aangekomen,spannnend. Nog voor ik de steiger af was wisten mede cruisers me al te vertellen dat het vandaag een nationale vrije dag is in Gibraltar, en dat alles dus dicht is. Echt alles zit tegen met die riem. Morgen ga ik weer proberen, ik hoop dat het pakketje is aangekomen. Zou wel fijn zijn om de autohelm te hebben op de grote oversteek.

Het vervolg, nee ook de volgende dag niet. Er rust een vloek op deze riem. Op de terugweg heb ik toch maar even bij de lokale watersportzaak gevraagd of ze er een op voorraad hebben. Jaaaaaa, ze hebben er een. In eerste instantie was ik nog wat krenterig, ik legde aan de verkoper uit dat ik de volgende dag eerst nog naar het postkantoor zou gaan om te kijken of mijn pakketje er zou zijn. Zodra ik de deur uit was bedacht ik mij. Met mijn geluk, komt voor het eerst in 5 jaar iemand om die riem vragen vanmiddag, en dan grijp ik morgen mis. Dus gelijk weer naar binnen gegaan, en de riem gekocht.


Riem was in enkele seconden geinstalleerd, maar bij het aan zetten van de stuurautomaat, sloeg de zekering door. Alles weer los gehaald, opnieuw aan, weer zekering door. Hmmm. Nieuw probleem.

Inmiddels de stuurautomaat weer uit elkaar gehaald, en zoals vertrouwd, gewoon een electrische fout. Er is zout water via de knopjes naar de printplaat gelopen, en nu is de printplaat gecorrodeerd. Stuk dus. Gelukkig is de volgende ochtend mijn pakketje aangekomen. Ik heb nu 3 riemen, en een stukke stuurautomaa. Zucht.


Maar er zijn ook voldoende leuke dingen in Gibraltar. De rots en zijn bewoners.
Donkere wolk boven de rots.
Het is hier fris, en erg vochting met een frisse wind (durf voor alle mensen in Nederland niet te zeggen dat het hier koud is) maar ik heb voor het eerst sinds lange tijd weer eens een lange broek aan gehad.

Lange mouwen!!!

Waarom kijken ze altijd weg als ik een foto neem?
In de rots zijn druipsteen grotten. Niet zo mooi als in
Slovenie, maar wel leuk.

vrijdag 16 september 2011

Ibiza-Gibraltar

Een oversteek van 380 mijl, dus dat is goed te doen. De afgelopen dagen zijn er een aantal regenbuien overgetrokken. Kan ik vast een beetje wennen aan het slechte weer wat ik nu langzamerhand tegemoet vaar.
Donkere wolken boven Ibiza stad.
Ik heb deze oversteek mijn geduld getest, maar ik ben niet helemaal geslaagd. Op zich was het maar rond de 380 mijl, maar de eerste twee dagen had ik wind tegen, rond windkracht 6, en kruizen is niet het sterkste punt van Madame Curie. Dus toen heb ik maar rond de 50 mijl per etmaal gedaan. Daarna kreeg ik een mild windje mee. Rond de 3 beaufort overdag, rond de 0 beaufort s'nachts. Ook direkt voor de wind is Madame Curie geen snelheids koningin, en ik moet dan de heletijd sturen, het stuurautomaat probleem is nog niet opgelost. Dus om toch nog te rusten ging ik 's nachts maar wat dobberen, en dan de volgende ochtend weer verder. Door de stroming 0.5 tot 1 knoop werd ik wel weer een stukje terug gezet naar Ibiza. De laatste 4 dagen waren verschrikkelijk. Omdat er zoveel water uit de Med verdampt, en dat moet worden aangevuld via de straat van Gibraltar staat er onder de Spaanse zuidkust de hele tijd 1-3 knopen stroom tegen. Alleen bij springtij is het mogelijk dat er een hele zwakke stroom naar buiten staat, maar dat is maar heel even. Als de wind dan ook nog uit het westen komt, dan staat 24 per dag een stroom naar het oosten. Dus, als ik 3 mijl per uur vaar gemiddeld, in de goede richting, dan doe ik per etmaal:


hmmmm oh maar 24 mijl, want ik heb gemiddeld 2 knopen stroom tegen. Dus ondanks meer motor gebruik (ok eerlijk, ik denk de laatste 3 dagen wel 10 uur per dag, mijn geduld was echt op) ging ik nog steeds maar rond de 30 mijl per dag de goede kant op. Hopeloos frustrerend. Had dit van de stroom een beetje onderschat. Verder is het wel een morele opsteker als je af en toe stroom mee hebt, maar zelfs dat was niet het geval. Bummer.

Natuurlijk staat het allemaal keurig in pilot, maar die heb ik pas onderweg gelezen. Misschien maar beter ook, want anders was ik misschien vooraf al wat gedeprimeerd geworden.
Dus na 8 etmalen en 4 uur, aankomst Gibraltar.

Maar ik heb ook eindelijk gedurende langere tijd dolfijntjes, en (kleine) walvissen gezien. En daar kunnen jullie nu van meegenieten. De videos zijn wel wat schommelig, maar die beestjes komen altijd als ik vanwege de golven minstens 1 hand voor mezelf nodig heb. De dolfijntjes of kleine walvissen, ik weet het niet zeker, misschien dat jullie het weten, waren zeker 3 meter, en veel groter dan alle dolfijntjes die ik ooit heb gezien. Ze waren zo dicht bij mijn boot, minder dan 30 cm ernaast, dat ik ze wel had kunnen aanraken!



En eindelijk ook een tijdje gewone dolfijntjes naast de boot gehad. Daar word ik ondanks mijn frustratie, toch altijd wel vrolijk van!!!

Vertrokken richting Engeland

Over een halfuurtje gooi ik de trossen los, en vertrek ik met een knoop in mijn maag richting Engeland. Ben erg zenuwachting. Laten we duimen dat het meevalt.

donderdag 15 september 2011

Nabrander Ibiza

Bij aankomst in Ibiza zag ik gelijk dat de afgemeerde boten van een iets andere klasse waren. Het waren meer super jachten dan "gewone" boten. In Ibiza zijn 4 havens, en omdat het al laat was leek het mij het beste om eerst de grootste te proberen. Het antwoord was ontnuchterend. "For a boat like that we do not have a place." Steek maar in je broekzak, mijn boot is niet goed genoeg. Bij de tweede haven reageerde helemaal niemand, maar was er wel nog een plek beschikbaar bij de benzinepomp. In de pilot (soort informatie boek voor de watersport) stond dat je daar kan afmeren, als je maar om 09:00 weg bent. Omdat ik zoveel uur de motor had gebruikt, moest ik toch diesel tanken, dus het was zelfs wel handig!

De volgende ochtend werd ik om 08:15 gewekt, de bezine pomp ging open. De motor boot die voor mij lag vertrok met de staart tussen de benen. Mijn antwoord was eenvoudig: "Dat is mooi, ik heb diesel nodig". Die reactie hadden ze niet verwacht, dus ik moest nog even wachten van het mannetje. Na ruim drie kwartier wachten kon ik toch diesel tanken. Verlvolgens afgemeerd in de haven.

Ze hebben hier wel een geheel nieuwe betekenis gegeven aan duur. Ik moest 98 euro per dag betalen, en water en elektra werden apart berekend. Een douche kost 3 euro, en een simpel toilet bezoek 50 cent!!! Belachelijk, geen zwembad, geen luxe, gewoon een eenvoudige jachthaven. Omdat ze ook wat wantrouwig waren, moest ik een voorschot van 200 euro afgeven voor 2 nachten. Met deze prijzen blijft het ook bij 2 nachten.

Na nog een beetje gerelaxt te hebben, ben ik maar achter het accuprobleem aan gegaan. Alles gemeten, nogmaals meten, het boek van Nigel Calder erbij, nee hier ga ik niet uitkomen. Dan maar eerst aan de navigatie verlichting, al mijn moed bij elkaar geschraapt, en mezelf de mast in gehezen met een takel. Eignelijk ben ik maar halverwege gekomen, want ik was toch niet helemaal happy. Het touw was wel glad, en ik wilde natuurlijk niet op dek te pletter vallen. Misschien morgen, mischien heb ik dan een beter plan.

Inmiddels ben ik op zoek gegaan naar accu's en een riem voor mijn stuurautomaat. Gelukkig in een winkel gekomen, en die konden de riem bestellen, en hadden ook nog een goede aanbieding voor accu's. De eigenaar van de winkel is gelijk komen kijken. Diagnose accu 1: dood. Diagnose accu 2: morsdood. Naast accu's was het verstandig om de acculaders ook te vervangen. Hmmmm, het is niet anders. Als bonus bood hij aan om ook het navigatie lampje te vervangen. Oef, hoef ik niet meer omhoog!!!! Helaas bleek de riem voor de stuurautomaat niet leverbaar, dus moet ik weer vertrekken zonder.

Na mijn tweede nacht (bij de pomp was gratis, en die tel ik dus niet mee) was ik eigenlijk nog best moe, en ik had nog helemaal niets van Ibiza gezien. Omdat het 1 september was, gaan prijzijen vaak naar beneden. Dus ik maar even navragen. 47 euro per nacht. Dat is minder dande helft. Nou dan blijk ik nog wel een paar nachtjes. Kan ik nog genieten van het nachtleven op Ibiza.

Als je op Ibiza bent, dan moet je natuurlijk naar een club. Zelf ben ik niet zo'n fan van harde muziek, en ik ben al helemaal geen nachtbraker, dus mijn keuze viel op de zeer trendy nieuwe club/restaurant/cabaret. Jurkje aan, make-up op, helemaal klaar om uit te gaan. Ook hier, een heel trendy prijskaartje, maar ach ik ga ook maar 1 keer naar een club. Overal van die dames die iedereen naar de juiste tafel brachten, allemaal op zeer hoge hakken, korte blote jurkjes, en oordopjes om te kunnen communiceren. Daarnaast minstens 20 uitsmijters, allen in strakke zwarte overhemden. Schitterend, ik heb genoten van het mensen kijken. Maar om 2 uur vond ik het wel tijd om te gaan slapen. Het "echte" club gevoel heb ik dus gemist. PS, mijn jurkje was echt achtelijk degelijk, tot net boven de knie, alle anderen liepen in jurkjes waar je met goed fatsoen niet in kunt gaan zitten!!!
De haven waar ik niet mocht afmeren.
Oude stad Ibiza

maandag 12 september 2011

He he, eindelijk de rots in zicht

Ben eindelijk aangekomen in Gibraltar.
Zal de apen de groeten doen.

woensdag 7 september 2011

Gibraltar

Op zaterdag 3 september ben ik vertrokken richting Gibraltar, een oversteek van 370 mijl. Als ik aangekomen ben, laat ik het weten.

maandag 5 september 2011

We're going to Ibiza


25 Augustus ben ik vertrokken naar Ibiza. Zoals altijd in de loop van de middag vertrokken. Zonder stuurautomaat, maar het was hoog aan de wind, dus dat was verder geen probleem. Omdat ik er sinds vorige oversteek wel achter ben dat ik liever iets te veel, dan iets te weinig wind heb. De voorspellingen waren tussen 4 en 5 beaufort, en in het midden een dagje 6. Windkracht 6 is geen probleem voor Madame Curie, dus toch maar vertrokken. Er trok een "seasonal low" door de Middellandse Zee. De weersverwachtingen gaven allen aan dat het in het zuidelijke gedeelte wel mee zou vallen. Dus ben ik vertrokken naar Ibiza, in plaats van het dichterbijgelegen Mallorca. Net buiten de haven van Cagliari ligt een verkeersscheidingsstelsel, dit is een soort snelweg voor schepen. Je mag alleen varen in de aangegeven richting, of je moet naar de stoep (inshore traffic zone). Omdat ik het zeilend net niet kon halen heb ik eerst nog een drie kwartier gemotord, om uit het verkeersscheidingsstelsel te komen. Daarna de zeiltje gehezen, en de avond viel in. Na een kleine twee uur ging mijn AIS alarm: connectie probleem. Dit betekend dat mijn AIS nog wel ontvangt, maar dat ik mijn positie niet meer uitzend naar de andere schepen. Verdorie. Alle verbindingen losgehaald, weer vastgemaakt, en ........connectie probleem. Hier al met al een uurtje druk mee geweest, en het toen maar opgegeven. Frustrerend. De duisternis viel inmiddels in, dus het werd ook erg lastig om aan de verbindingen te werken. Eerst maar een stukje zeilen. Enkele uren later viel het me op dat de navigatie verlichting wel erg zwakje brande. Hmmmm zouden mijn accu's niet vol zijn? Heb wel de hele tijd aan de acculader gelegen in de haven.. Hmmmm. Snel mijn accu gemeten, en inderdaad, maar 10 volt. Eerst maar een twee uurtje op de motor varen, en dan meten wat het resultaat is. Zodra de motor liep was de navigatie verlichting weer fel, de AIS deed het weer, en de lader van de motor deed het. Oef. Ondanks het gedurende twee uur laden van mijn accu's, en het uitschakelen van de grootste stroomverbruiker, de koelkast, werd de verlichting na twee uur weer zwak, en viel de AIS weer uit.

Wat is de kans dat beide accu's tegelijk stuk gaan? Het zal er vast maar 1 zijn. Vloer eruit, 1 van de accu's los koppelen. Welke zou stuk zijn? Ze hadden beiden gelijk voltage (ze waren ook gekoppeld) dus dan maar gokken welke stuk is. In de haven zou dit allemaal eenvoudig zijn geweest, maar zoals verwacht stond er windkracht 4-5 dus de boot ging behoorlijk heen en weer, en ik wilde geen kortsluiting maken. Het nadeel als je accu's uitvallen is dat je binnen ook geen verlichting meer hebt, en dat je met een zaklamp op je hoofd aan het pielen bent.

Dus start van het experiment. Met slechts 1 accu aangesloten weer een uurtje op de motor, en dan zien of hij opgeladen is. Als het tegen valt, dan zal de andere accu wel heel zijn. Toch?

Na de hele nacht te hebben lopen pielen was de eindconclusie dat beide accu's het erg slecht deden. Met de ene kon ik ongeveer 4 uur vooruit, met de ander maar 2 uur. Zucht, dan maar zonder AIS. Maar na die 4 uur viel ook de kaartplotter uit. Dubbel zucht.

Uiteindelijk heb ik gedurende de dag alles uitgezet, en 's avonds, als de navigatie verlichting aan moest, de motor 2 uur laten draaien, en daarna kon ik het nog pak hem beet 4 uur uitzingen. Daarna moest de motor weer draaien. Je merkt wel hoe gewend je bent geraakt aan alle luxe, kaartplotter, AIS, koelkast, verlichting binnen. De Red Dragon (vorige boot)  had dit allemaal niet. De verlichting binnen was gewoon op batterijen.

Nadat ik de situatie maar geaccepteerd had heb ik wat proberen te slapen. Bij het aan dek komen zag ik mijn driekleur (navigatie licht boven in de mast) aan en uit knipperen. Oh nee, ook dat nog, een los contact. Nog 4 golven, en toen was het definief uit. Gelukkig heb ik meer verlichting, maar het is niet de officiele verlichting die je moet voeren als je onder zeil vaart. Als oplossing heb ik de verlichting aan gezet die hoort bij het varen op de motor, en een felle zaklamp aan de mast getaped die in het zeil scheen. De andere boten zullen wel gedacht hebben, maar ze konden me in ieder geval zien!!!!.

De dag met veel wind, bleek windkracht 7 te zijn, maar de golven waren in verhouding, dus dat viel allemaal reuze mee. Het werd uiteindelijk een snelle oversteek. 380 mijl in 103 uur. Rond middernacht meerde ik af in Ibiza. Natgeregend en moe. Voor het eerst in maanden heeft het geregend, een kort buitje, maar precies op mijn hoofd! En toen, slapen.

zondag 4 september 2011

Cagliari

Aangekomen in Cagliari, na een wel verdiende paar uur slaap ben ik mijn zoektocht naar een nieuwe aandrijfriem begonnen. In een woord; kansloos. Elke winkel, dealer of scheepswerf die ik het vroeg gaf al schouder ophalend het zelfde antwoord: " Is momenteel niet op Sardine verkrijgbaar, en het is augustus, dus we kunnen ook niets bestellen". Blijkbaar ligt de gehele economie plat in augustus, iedereen is met vakantie. Overal zie je ook bordjes hangen, bij restaurants, winkels, verhuurbedrijven. In verband met vakantie gesloten. Dus na een kleine twee dagen werd duideijk dat ik geen aandrijf riem ging vinden, en dat ik ook de volgende oversteek zonder autopiloot moest doen. Balen.
De oude stad Cagliari op de berg
Dus dan maar terug naar het de toerist uithangen. De volgende ochtend vroeg opgestaan om de hitte een beetje voor te blijven met de bus vertrokken naar de oude stad. Daar waren de (inmiddels) bekende gebouwen. (Ik ben verwend geraakt door alle mooie gebouwen en plaatsen die ik heb bezocht!)

Amfitheater

Basiliek
 Maar ik heb ook een zeer bijzonder museum bezocht. De oude stad is gebouwd op Romeinse resten. Midden in de oude stad, onder een kerk hebben archeologen de resten gevonden van de oude stad Karalis, en die hebben ze zichtbaar gemaakt. Je kunt de straten, de huizen, en het riool gewoon zien liggen!

Oude stad Karalis onder de "nieuwe" oude stad.
Het bezoeken van deze opgraving was echt het toppunt van mijn bezoek aan Cagliari.

zaterdag 3 september 2011

Comfort

Veel te lang geleden heb ik mijn site bijgewerkt, maar in Cagliari had ik na de eerste dag geen internet meer aan boord, en voor een cafe moest ik 20 minuten door de hitte lopen. Dus ja, dan krijgen andere dingen prioriteit.

Omdat ik de eerste nacht van een oversteek altijd het moeilijkst vind, vertrek ik meestal rond een uur of 4 uit de haven. Kan ik 's middags nog een beetje relaxen, slapen, en ben ik fris en fruitig als de nacht valt. Om te laten zien hoe "wild" het water is hier een paar foto's.
Laatste hoekje Sicilie.
Dit is het ruigste wat het is geweest. Het grootste gedeelte van de reis stond er bijna geen wind. Er stond ongeveer windkracht 1 of 2, maar ik had wel wind mee. De tweede dag, hield de autohelm stuurautomaat er mee op!!!. Ik had hem al minstens 10 keer uit elkaar gehaald, de contacten opnieuw gesoldeerd, het apparaatje via het dealer menu opnieuw ingesteld, en nu gaat hij stuk op iets simpels als een aandrijfriem!!!! En natuurlijk had ik daar geen reserve van bij me. Ik ben altijd sceptisch over electronica, maar nu was het echt de mechanica die het begaf.

Meestal vaart Madame Curie onder zeil gewoon recht door, behalve bij voor de windse koersen. En ja, die heb ik elke dag gehad. Dus werd ik veroordeeld to veel sturen. 's Nachts, als de wind helemaal weg viel, dan dobberde ik maar wat, zodat ik in iedergeval kon slapen. Een paar uurtjes op de motor, wat ik normaal gesproken zou hebben gedaan, ging niet. Op de motor heb je echt de stuur automaat nodig. Dus dan maar dobberen. Het resulaat is dat ik 136 uur over een oversteek van 274 mijl heb gedaan. Langzaamte record.

Maar ik heb elke dag kunnen koken, genieten van zondondergangen, en er zijn geen golven geweest die me heen en weer hebben gegooid. Dus ja, het was zeer comfortabel.

Wat een verschil met de video's van de vorige oversteek!!!!

maandag 22 augustus 2011

Ben in Cagliari

Ben vanmorgen om 7 uur aangekomen op Sardine. Het was absoluut een comfortabele oversteek, heb er alleen heeeel lang over gedaan. Uitgebreider verslag volgt. Ga nu eerst nog een kleine siesta houden!

woensdag 17 augustus 2011

Oversteek naar Sardinie.

Morgen, de 16e, vertrek ik naar Sardinie. Omdat de vorige oversteek is tegen gevallen, zie ik nu best op tegen deze oversteek. Het is pak hem beet 300 mijl, en ik denk dat ik er wel 5 tot 6 dagen over doe. De stroming staat namelijk tegen. Toch is het raar dat een slechte oversteek maakt dat je meer opziet tegen nieuwe oversteken. Ik heb zelfs al voorzichtig gekeken of ik mijn Atlantisch traject iets kan verkorten door een extra tussenstop te maken in Lagos (Portugal). Ik hoop dat deze oversteek reuze meevalt, en veel confortabeler is. Dat zou een hoop rust geven voor nieuwe oversteken.

Ik laat het jullie weten als ik aangekomen ben op Sardinie!

dinsdag 16 augustus 2011

Sicilie

Natuurlijk is er veel te bezichtigen en te genieten op Sicilie. En bovendien zijn mijn ouders een klein weekje komen meezeilen.

Voordat mijn ouders kwamen ben ik vanaf Catania eerste even naar het zuiden gegaan, om Siracusa te bekijken. In de ANWB toeristen gids was dit een van de toppers, en het leek me wel leuk om deze stad te gaan bekijken.
De afstand tussen Catania en Siracusa is dusdanig groot, rond de 30 mijl, dat ik daar de gehele dag over doe. Ik kwam dus pas rond 21:00 aan in Siracusa. Omdat ik wat geld wilde uitsparen ben ik maar voor anker gegaan, en de volgende ochtend wilde ik dan naar de jachthaven gaan.

Behoorlijke wind bij de ankerplaats
De volgende ochtend bleek het echter behoorlijk te waaien, precies dwars op de stadskade, en ook precies dwars op de ligplaatsen in de jachthaven. Hmm, zal ik nu wel of niet proberen af te meren, of kan ik beter wachten tot het eind van de avond als de wind gaat liggen? Dan kan ik niets zien van de stad, want de volgende dag moest ik alweer terug naar Catania om mijn ouders op te halen. Hmmm. De vlaggen lijken wel minder strak te staan in de stad. Net op het moment dat ik had besloten dat ik wel even naar de haven kon varen, om te kijken hoeveel wind er daar stond kwam de buurman met zijn bijbootje naar mij toe. Hij vroeg zich af of ik vervoer naar de stad nodig had! Ja graag, hoef ik ook niet meer te verhalen. (Er stond veel te veel wind om zelf met mijn bijbootje naar de kant te kunnen roeien). En siracussa was inderdaad schitterend.
Kerk in Siracusa
Ortiga, de oude stad van Siracusa
De volgende ochtend, niet te vroeg natuurlijk, weer vertrokken richting Catania om mijn ouders op te halen. Met mijn ouders wilde ik graag door de straat van Messina zeilen. In 2005 ben ik hier al een keer geweest met de marine, maar op eigen kiel leek me wel bijzonder.
Het eerste obstakel bleek het aan boord gaan. Zelf ben ik helemaal gewend om gewoon van en aan boord te springen, maar voor mijn ouders toch maar een loopplank geleend. Dat bleek al uitdagend genoeg!

De eeste dag kregen mijn ouders gelijk een vuurdoop. De afstanden zijn hier vrij groot, dus je moet eigenlijk elke dag ergens tussen de 20 en 30 mijl varen. Er stond een stevige wind, kracht 7 tegen, en we waren alle drie doorweekt toen we aankwamen in Riposto. Het afmeren was ondanks de aanwezigheid van extra handjes behoorlijk spannend. De weersverwachting voor de volgende dag bleek niet veel beter. Weer veel wind. Alternatief programma, een bezoekje aan Taormina, een van de meest toeristische plaatsjes in Sicilie. Om er te komen moesten we eerst een stuk lopen, toen met de trein, en vervolgens nog met de bus.
Amfitheater in Taormina
Terwijl we door het amfitheater liepen kreeg ik een vreselijk deja vu gevoel. Volgens mij ben ik hier al eens geweest. Hmmm. Vijf minuten later wist ik het zeker, hier ben ik in 2005 ook geweest! Lekker suf, zoveel moeite om dit plaatsje te bereiken, en ik was er al geweest.

Nogmaals door de staatjes gelopen en genoten van de lokale specialiteit, arranchini. Dit zijn een soort nasi ballen, maar dan niet met nasi, maar met Italiaanse rijst. Ik ben voor de pistache variant gegaan.
De volgende dag hebben we zeil gezet richting Messina. De wind was een stuk aangenamer, maar het bleek nog een flinke kluif te zijn om in Messina aan te komen. Het laatste stuk hebben we al motorsailend afgelegd, en rond 22:00 lagen we vast in Messina.

De straat van Messina is berucht en beroemd om zijn valwinden en gemene draaikolken, dus het nauwste gedeelte is alleen begaanbaar bij slack (het omslag punt van eb naar vloed als de stroming het minst is). Gelukkig viel dit niet te vroeg, en kon ik lekker tot een uur of negen uitslapen. Rond half twaalf zijn we vertrokken.

Direkt na vertrek werden we al getrakeerd op de bijzondere boten die in de straat van Messina varen om zwaardvissen te vangen.

Voor de boot steekt een stellage uit die ongeveer 1.5 keer de bootlengte heeft, en daar zit een mannetje met een harpoen om de zwaardvissen te vangen.

Boven in de stellage zitten vier man, en die kijken vanaf die hoogte naar het water om te zien waar de zwaardvissen zijn. Het is bijzonder indrukwekkend zoals ze rondjes varen. En van heel dichtbij hebben we ze gedag kunnen zeggen!

Om het smalste gedeelte van de straat te bereiken moesten we opkruizen, maar we konden bijna alles op zeil doen. Bij het ronden van deze elektriciteits mast zijn we de straat weer uitgevaren. Geen rare stromingen, goede wind, en een schitterende tocht.
Trots dat we door de straat gevaren waren, zijn we doorgegaan naar de eerst volgende haven, Milazzo. Veel later dan gepland zijn we daar afgemeerd. De volgende ochtend zijn mijn ouders weer van boord gegaan. Volgens mij hebben ze het reuze naar hun zin gehad.

maandag 15 augustus 2011

Pas op waar je om vraagt.

Pas op waar je om vraagt.
Misschien krijg je het ook.

Vlak voordat ik uit Patras wilde vertrekken meerde een boot met een Australische eigenaar naast mij af. We raakte even in gesprek, en de schipper vroeg waar ik heen ging. Toen hij vernam dat ik naar Sicilie zou varen wenste hij mij een "good crossing". Ik antwoorde dat ik eigenlijk alleen hoopte dat de oversteek snel zou zijn. Nou dat was hij!

Ok, ik ben blij dat ik het gehaald heb, maar hoe was de oversteek dan?
Nou rond een uur of 12 vertrok ik uit Patras (Griekenland), dit viel ongeveer samen met het vertrek van een zeil regatta. Dus de gehele middag heb ik tussen de Griekse zeilboten gevaren. Om de baai van Patras uit te komen moesten we laveren. Omdat Madame Curie wat langzamer was dan de andere boten, ben ik alle zeilboten minimaal 1x tegen gekomen. Het was perfect zeilweer, en Madame Curie liep lekker rond de 4-4.5 knoop. Toen de nacht inviel bevond ik mij tussen de eilanden Zakintos en Kefalonia, en van de een op het andere moment viel de wind helemaal weg. Dus de motor maar starten. Na een klein uurtje motorboot varen was er weer wind. Dus zeilen omhoog, en gaan.

Vanaf ongeveer een uur na zonsondergang tot een uur of 10 's morgens slaap ik. Dat wil zeggen, ik slaap een kwartiertje, en word dan wakker om buiten te kijken of alles in orde is, en of er geen boten of schepen in de buurt zijn. Dus effectief slaap ik 45 minuten per uur. Omdat ik in de buurt van land was, lagen er overal om mij heen allemaal kleine vissersbootjes, en dat betekent dat ik lang niet altijd de volle 15 minuten kon slapen.

In de loop van de volgende dag nam de wind toe, tot zeker kracht 6-7 Beaufort. Een rif in het grootzeil, een rif in de genua en een rif in de bezaan. De wind kwam schuin van voren, dus ik kon met een knik in de schoot flink over het water scheuren. Zie onderstaand filmpje.




De golven waren wel exceptioneel hoog. In de loop van de dag begon ik me ook behoorlijk beroerd te voelen. Ik moest me continue vasthouden met twee handen, anders werd ik ergens tegen aan gesmeten. Op een gegeven moment, toen ik de trap afliep naar binnen kwam er een zeer grote golf, en ik werd tegen de zijkant gesmeten. Precies op mijn rug. Sindsdien heb ik last van mijn rug. De absolute tegenslag kwam toen ik ook nog een moest overgeven. Er is een heel groot nadeel van het onder kotsen van je boot: als solo zeiler moet je het ook zelf opruimen!

Ook het slapen aan de lage kant ( de kant waar de boot schuin naar toe ligt) op de bank wilde niet meer. Ik werd door het rollen  van de boot uit mijn bed geslingerd. Dus van ellende maar mijn matras op de grond gelegd, kan ik tenminste niet meer vallen.

Matras ingeklemd tussen de tafel en de bank.
De volgende dag was niet veel beter. Nog steeds veel wind, hoge golven, en ik niet helemaal lekker. Het was nog steeds onmogelijk om iets te koken, veel te gevaarlijk. Het enige voordeel dat ik kon ontdekken was dat ik heel snel de juiste kant op ging. Een blik op de GPS gaf een hoop goede moed.


De vierde dag was schitterend. De wind was wat gaan liggen, Sicilie kwam in zicht, en ik heb meer gegeten dan de eerste 3 dagen bij elkaar (alles wat je binnen een kwartier uitkotst telt niet mee). In de loop van de middag is de wind helemaal gaan liggen, en ben ik op de motor doorgevaren. In het onderstaande videotje ziet de zee er weer een stuk vriendelijker uit. Doordat er de voorafgaande dagen veel wind stond staat er nog wel deining.

Als laatste nog een foto van de aanblik van de Etna, met een volledig kalme zee.
Volgende keer als een buurschipper me een goede oversteek wenst, dan antwoord ik dat ik hoop dat de oversteek comfortabel is.

vrijdag 5 augustus 2011

Gehaald!!!

Ik ben aangekomen op Sicilie.
Het was een snelle oversteek.
Ik was vreselijk zeeziek.
Ik ben zeer gelukkig dat ik er ben.
Gehaald.

dinsdag 2 augustus 2011

Afscheid van Griekenland

Dag Griekenland,
Ik heb het reuze naar mijn zin gehad in Griekenland, en ik vind het jammer dat ik weer door moet reizen. Ik heb vele interessante mensen ontmoet, veelal collega zeilers. Overal waar ik aan land ging kwam ik vriendelijke en behulpzame Grieken tegen. Tot ziens!!!
Schitterende baaitjes.

Veilig havens?

Fantastisch uitzicht.

Amfitheater in Delphi.

Ruines in Delphi.

Hyper moderne brug over de baai van Korinthie.

Is dit echt Griekenland? Jazeker!!!


zondag 31 juli 2011

Midterm

Omdat ik op mijn feitelijke midterm ziek was, heb ik de midterm verplaatst naar vandaag. Vandaag is ook het kantelpunt in mijn reis. Tot nu toe was het relatief makkelijk, vakantie sfeer, en een beetje flierefluiten, zonder harde deadlines. Vanaf morgen wordt alles anders. Morgen begint de terugreis. De afgelopen weken ben ik er in mijn hoofd veel me bezig geweest, maar vandaag, vandaag werd het echt concreet. Alle spulletjes van dek opgeborgen, mijn boot zeevast gemaakt, en de route naar Sicilie gepland. Morgen vertrek ik naar Sicilie. Een stuk van 340 mijl, waar ik hoop een kleine week over te doen.

Vanaf nu komen de grote stukken zee, de wind tegen, en lange nachten op zee. Tot vandaag heb ik ruw weg 1/3 van het aantal mijlen afgelegd. 2/3 van de afstand ligt nog voor mij. Ik ben ook best een beetje nerveus, zal het tegen vallen. Hoe vermoeiend is het. Morgen begint het echte werk.

Toch raar, de komende oversteek voelt heel anders dan de oversteek tussen Montenegro en Corfu, blijkbaar hebben emoties een enorme impact.

Tot op Sicilie!

Arggggggggggggggh anker kwijt

Grrrrrrrrrrrrrrrrrr.
Ben mijn hek anker verloren. Was net zo trots op de constructie die aan de reling had gemaakt om hem op te kunnen hangen. Het afmeren met de kop tegen de kade bleek ook veel makkelijker te zijn dan met de kont naar de kade. En nu is mijn anker weg.

Ik wilde naar Nafpaktos, een heel pittoresk plaatsje in de baai van Korinthie. Het haventje is miniscuul, en wordt omgeven door een soort stadsmuur.
Hier binnen is het haventje.
Eenmaal binnen, midden in de haven mijn hekanker over boord gegooid, en met de punt naar de kade gegaan. Tussen een grieks jacht en een lokaal vissersbootje was nog wel een gaatje voor Madame Curie. Een paar lokale kinderen hielpen me met de lijnen op de punt, en daarna wilde ik de boot strak naar achter trekken met mijn hek anker. En toen bleek dat er geen anker meer aanzat. Hoe kan dit????

Omdat ik een beetje extra ankerketting wilde aan mijn ankerlijn had ik de ankerketting verlengd met een noodschalm. Blijkbaar had ik het niet helemaal goed gedaan, want ik had nog maar een halve schakel over, en geen anker.

Ik kon niet blijven liggen, dus ik heb meteen weer losgegooid en ben de haven weer uitgevaren, en ben net buiten de haven voor anker gegaan.

Zou ik het anker nog kunnen opduiken? Het was inmiddels al behoorlijkschemerig, dus vandaag zou zeker niet lukken. En 4,5 meter diep duiken, dat gaat mij niet lukken. Een duiker huren, wat zou dat kosten. Wat kost een nieuw anker? Uiteindelijk toch maar besloten een nieuw anker te kopen. Het anker was toch wat aan de kleine kant, en ik had niet echt een goed gevoel bij het duiken midden in een haven. En 4,5 meter kan ik zeker niet halen. Het enige wat ik erg jammer vind is dat ik het kasteel net boven Nafpaktos niet heb kunnen bezoeken. Het blijft dus bij een foto op afstand. Morgen koop ik een nieuw anker.
Kasteel op de heuvel boven Nafpaktos.

Zeeziekte

Voor iedereen die moeite had om te geloven dat ik zeeziek kon worden in de haven.
Duidelijk toch?

vrijdag 22 juli 2011

Blij om terug te zijn

Ik kan Madame Curie onder het genot van een drankje in de gaten houden.
Prachtige zonsondergangen.
Mooie baaitjes
Taverna's met typisch grieks eten.
En natuurlijk het zeilen.