De wonderen van UMTS

De wonderen van UMTS. Ik zeil nu voor de Portugese kust, in de buurt van Lissabon. En ik heb UMTS bereik. Ik kan gewoon iets op mijn site posten!!!!

Alles is goed, het is weer een langzame oversteek. 's Nachts tot nu toe nauwelijks wind gehad. Sinds gister blaast de Portugese trade wind. Lekker windje, maar wel paltegen. Vandaag schiet het dus eindelijk een beetje op.

Ik laat het jullie weten als ik in Fowey ben aangekomen.

Sta nog steeds versteld dat ik gewoon op internet kan. Ben benieuwd hoeveel dit grapje me heeft gekost. Maar het is wel heel leuk!!!

Doei

Groot Britannie

Op 16 september ben ik vertrokken richting Fowey, een plaats in de buurt van Plymouth. Dit is rond de 1100 mijl varen, en het eerste stuk is zeker met tegen wind. De zogenaamde Portugese trade winds. Ik hou rekening met een oversteek van 3 weken of langer. Het hangt natuurlijk af van de wind en het aantal depressies dat overtrekt. Om toch nog wat te lezen te hebben op mijn blog, toch een post, met foto's genomen door anderen.


Foto Milorad Cakara




Hopelijk is het net zo relaxt.
Foto Milorad Cakara



Foto Coby Oskam

Foto Coby Oskam

Gibraltar

De eerst nacht heb ik heerlijk geslapen, maar 's morgens schrok ik me te pletter. Een oorverdovend geluid, het leek wel naast mijn boot te zijn. Ik snel naar buiten om te zien wat het was. Een vliegtuig????? Hmmm, ik blijk lettelijk 50 meter naast de landingsbaan te liggen.

Voor iedereen die denkt dat ik overdrijf.

En speciaal voor mijn vader onderstaande foto. De weg naar de grens loopt dwars over de landingsbaan. Dus als een vliegtuig wil landen, dan gaat de weg dicht, vliegtuig landen of opstijgen, en dan kan de weg weer open. Net zo makkelijk.

Weg dwars over de landingsbaan.

Omdat het blijkbaar onmogelijk is de riem voor de stuurautomaat in de Med te kopen, had ik er via internet 2 besteld, en bij mijn broertje laten bezorgen. Die heeft ze vervolgens weer verstuurd naar Gibraltar. Dus vol spanning wilde ik de ochtend na mijn aankomst vertrekken naar het postkantoor om te zien of mijn autohelm riem is aangekomen,spannnend. Nog voor ik de steiger af was wisten mede cruisers me al te vertellen dat het vandaag een nationale vrije dag is in Gibraltar, en dat alles dus dicht is. Echt alles zit tegen met die riem. Morgen ga ik weer proberen, ik hoop dat het pakketje is aangekomen. Zou wel fijn zijn om de autohelm te hebben op de grote oversteek.

Het vervolg, nee ook de volgende dag niet. Er rust een vloek op deze riem. Op de terugweg heb ik toch maar even bij de lokale watersportzaak gevraagd of ze er een op voorraad hebben. Jaaaaaa, ze hebben er een. In eerste instantie was ik nog wat krenterig, ik legde aan de verkoper uit dat ik de volgende dag eerst nog naar het postkantoor zou gaan om te kijken of mijn pakketje er zou zijn. Zodra ik de deur uit was bedacht ik mij. Met mijn geluk, komt voor het eerst in 5 jaar iemand om die riem vragen vanmiddag, en dan grijp ik morgen mis. Dus gelijk weer naar binnen gegaan, en de riem gekocht.

Riem was in enkele seconden geinstalleerd, maar bij het aan zetten van de stuurautomaat, sloeg de zekering door. Alles weer los gehaald, opnieuw aan, weer zekering door. Hmmm. Nieuw probleem.

Inmiddels de stuurautomaat weer uit elkaar gehaald, en zoals vertrouwd, gewoon een electrische fout. Er is zout water via de knopjes naar de printplaat gelopen, en nu is de printplaat gecorrodeerd. Stuk dus. Gelukkig is de volgende ochtend mijn pakketje aangekomen. Ik heb nu 3 riemen, en een stukke stuurautomaa. Zucht.


Maar er zijn ook voldoende leuke dingen in Gibraltar. De rots en zijn bewoners.

Donkere wolk boven de rots.

Het is hier fris, en erg vochting met een frisse wind (durf voor alle mensen in Nederland niet te zeggen dat het hier koud is) maar ik heb voor het eerst sinds lange tijd weer eens een lange broek aan gehad.


Lange mouwen!!!



Waarom kijken ze altijd weg als ik een foto neem?

In de rots zijn druipsteen grotten. Niet zo mooi als in
Slovenie, maar wel leuk.

Ibiza-Gibraltar

Een oversteek van 380 mijl, dus dat is goed te doen. De afgelopen dagen zijn er een aantal regenbuien overgetrokken. Kan ik vast een beetje wennen aan het slechte weer wat ik nu langzamerhand tegemoet vaar.

Donkere wolken boven Ibiza stad.

Ik heb deze oversteek mijn geduld getest, maar ik ben niet helemaal geslaagd. Op zich was het maar rond de 380 mijl, maar de eerste twee dagen had ik wind tegen, rond windkracht 6, en kruizen is niet het sterkste punt van Madame Curie. Dus toen heb ik maar rond de 50 mijl per etmaal gedaan. Daarna kreeg ik een mild windje mee. Rond de 3 beaufort overdag, rond de 0 beaufort s'nachts. Ook direkt voor de wind is Madame Curie geen snelheids koningin, en ik moet dan de heletijd sturen, het stuurautomaat probleem is nog niet opgelost. Dus om toch nog te rusten ging ik 's nachts maar wat dobberen, en dan de volgende ochtend weer verder. Door de stroming 0.5 tot 1 knoop werd ik wel weer een stukje terug gezet naar Ibiza. De laatste 4 dagen waren verschrikkelijk. Omdat er zoveel water uit de Med verdampt, en dat moet worden aangevuld via de straat van Gibraltar staat er onder de Spaanse zuidkust de hele tijd 1-3 knopen stroom tegen. Alleen bij springtij is het mogelijk dat er een hele zwakke stroom naar buiten staat, maar dat is maar heel even. Als de wind dan ook nog uit het westen komt, dan staat 24 per dag een stroom naar het oosten. Dus, als ik 3 mijl per uur vaar gemiddeld, in de goede richting, dan doe ik per etmaal:


hmmmm oh maar 24 mijl, want ik heb gemiddeld 2 knopen stroom tegen. Dus ondanks meer motor gebruik (ok eerlijk, ik denk de laatste 3 dagen wel 10 uur per dag, mijn geduld was echt op) ging ik nog steeds maar rond de 30 mijl per dag de goede kant op. Hopeloos frustrerend. Had dit van de stroom een beetje onderschat. Verder is het wel een morele opsteker als je af en toe stroom mee hebt, maar zelfs dat was niet het geval. Bummer.

Natuurlijk staat het allemaal keurig in pilot, maar die heb ik pas onderweg gelezen. Misschien maar beter ook, want anders was ik misschien vooraf al wat gedeprimeerd geworden.
Dus na 8 etmalen en 4 uur, aankomst Gibraltar.

Maar ik heb ook eindelijk gedurende langere tijd dolfijntjes, en (kleine) walvissen gezien. En daar kunnen jullie nu van meegenieten. De videos zijn wel wat schommelig, maar die beestjes komen altijd als ik vanwege de golven minstens 1 hand voor mezelf nodig heb. De dolfijntjes of kleine walvissen, ik weet het niet zeker, misschien dat jullie het weten, waren zeker 3 meter, en veel groter dan alle dolfijntjes die ik ooit heb gezien. Ze waren zo dicht bij mijn boot, minder dan 30 cm ernaast, dat ik ze wel had kunnen aanraken!

En eindelijk ook een tijdje gewone dolfijntjes naast de boot gehad. Daar word ik ondanks mijn frustratie, toch altijd wel vrolijk van!!!

Vertrokken richting Engeland

Over een halfuurtje gooi ik de trossen los, en vertrek ik met een knoop in mijn maag richting Engeland. Ben erg zenuwachting. Laten we duimen dat het meevalt.

Nabrander Ibiza

Bij aankomst in Ibiza zag ik gelijk dat de afgemeerde boten van een iets andere klasse waren. Het waren meer super jachten dan "gewone" boten. In Ibiza zijn 4 havens, en omdat het al laat was leek het mij het beste om eerst de grootste te proberen. Het antwoord was ontnuchterend. "For a boat like that we do not have a place." Steek maar in je broekzak, mijn boot is niet goed genoeg. Bij de tweede haven reageerde helemaal niemand, maar was er wel nog een plek beschikbaar bij de benzinepomp. In de pilot (soort informatie boek voor de watersport) stond dat je daar kan afmeren, als je maar om 09:00 weg bent. Omdat ik zoveel uur de motor had gebruikt, moest ik toch diesel tanken, dus het was zelfs wel handig!

De volgende ochtend werd ik om 08:15 gewekt, de bezine pomp ging open. De motor boot die voor mij lag vertrok met de staart tussen de benen. Mijn antwoord was eenvoudig: "Dat is mooi, ik heb diesel nodig". Die reactie hadden ze niet verwacht, dus ik moest nog even wachten van het mannetje. Na ruim drie kwartier wachten kon ik toch diesel tanken. Verlvolgens afgemeerd in de haven.

Ze hebben hier wel een geheel nieuwe betekenis gegeven aan duur. Ik moest 98 euro per dag betalen, en water en elektra werden apart berekend. Een douche kost 3 euro, en een simpel toilet bezoek 50 cent!!! Belachelijk, geen zwembad, geen luxe, gewoon een eenvoudige jachthaven. Omdat ze ook wat wantrouwig waren, moest ik een voorschot van 200 euro afgeven voor 2 nachten. Met deze prijzen blijft het ook bij 2 nachten.

Na nog een beetje gerelaxt te hebben, ben ik maar achter het accuprobleem aan gegaan. Alles gemeten, nogmaals meten, het boek van Nigel Calder erbij, nee hier ga ik niet uitkomen. Dan maar eerst aan de navigatie verlichting, al mijn moed bij elkaar geschraapt, en mezelf de mast in gehezen met een takel. Eignelijk ben ik maar halverwege gekomen, want ik was toch niet helemaal happy. Het touw was wel glad, en ik wilde natuurlijk niet op dek te pletter vallen. Misschien morgen, mischien heb ik dan een beter plan.

Inmiddels ben ik op zoek gegaan naar accu's en een riem voor mijn stuurautomaat. Gelukkig in een winkel gekomen, en die konden de riem bestellen, en hadden ook nog een goede aanbieding voor accu's. De eigenaar van de winkel is gelijk komen kijken. Diagnose accu 1: dood. Diagnose accu 2: morsdood. Naast accu's was het verstandig om de acculaders ook te vervangen. Hmmmm, het is niet anders. Als bonus bood hij aan om ook het navigatie lampje te vervangen. Oef, hoef ik niet meer omhoog!!!! Helaas bleek de riem voor de stuurautomaat niet leverbaar, dus moet ik weer vertrekken zonder.

Na mijn tweede nacht (bij de pomp was gratis, en die tel ik dus niet mee) was ik eigenlijk nog best moe, en ik had nog helemaal niets van Ibiza gezien. Omdat het 1 september was, gaan prijzijen vaak naar beneden. Dus ik maar even navragen. 47 euro per nacht. Dat is minder dande helft. Nou dan blijk ik nog wel een paar nachtjes. Kan ik nog genieten van het nachtleven op Ibiza.

Als je op Ibiza bent, dan moet je natuurlijk naar een club. Zelf ben ik niet zo'n fan van harde muziek, en ik ben al helemaal geen nachtbraker, dus mijn keuze viel op de zeer trendy nieuwe club/restaurant/cabaret. Jurkje aan, make-up op, helemaal klaar om uit te gaan. Ook hier, een heel trendy prijskaartje, maar ach ik ga ook maar 1 keer naar een club. Overal van die dames die iedereen naar de juiste tafel brachten, allemaal op zeer hoge hakken, korte blote jurkjes, en oordopjes om te kunnen communiceren. Daarnaast minstens 20 uitsmijters, allen in strakke zwarte overhemden. Schitterend, ik heb genoten van het mensen kijken. Maar om 2 uur vond ik het wel tijd om te gaan slapen. Het "echte" club gevoel heb ik dus gemist. PS, mijn jurkje was echt achtelijk degelijk, tot net boven de knie, alle anderen liepen in jurkjes waar je met goed fatsoen niet in kunt gaan zitten!!!

De haven waar ik niet mocht afmeren.

Oude stad Ibiza

He he, eindelijk de rots in zicht

Ben eindelijk aangekomen in Gibraltar.
Zal de apen de groeten doen.

Gibraltar

Op zaterdag 3 september ben ik vertrokken richting Gibraltar, een oversteek van 370 mijl. Als ik aangekomen ben, laat ik het weten.

We're going to Ibiza

25 Augustus ben ik vertrokken naar Ibiza. Zoals altijd in de loop van de middag vertrokken. Zonder stuurautomaat, maar het was hoog aan de wind, dus dat was verder geen probleem. Omdat ik er sinds vorige oversteek wel achter ben dat ik liever iets te veel, dan iets te weinig wind heb. De voorspellingen waren tussen 4 en 5 beaufort, en in het midden een dagje 6. Windkracht 6 is geen probleem voor Madame Curie, dus toch maar vertrokken. Er trok een "seasonal low" door de Middellandse Zee. De weersverwachtingen gaven allen aan dat het in het zuidelijke gedeelte wel mee zou vallen. Dus ben ik vertrokken naar Ibiza, in plaats van het dichterbijgelegen Mallorca. Net buiten de haven van Cagliari ligt een verkeersscheidingsstelsel, dit is een soort snelweg voor schepen. Je mag alleen varen in de aangegeven richting, of je moet naar de stoep (inshore traffic zone). Omdat ik het zeilend net niet kon halen heb ik eerst nog een drie kwartier gemotord, om uit het verkeersscheidingsstelsel te komen. Daarna de zeiltje gehezen, en de avond viel in. Na een kleine twee uur ging mijn AIS alarm: connectie probleem. Dit betekend dat mijn AIS nog wel ontvangt, maar dat ik mijn positie niet meer uitzend naar de andere schepen. Verdorie. Alle verbindingen losgehaald, weer vastgemaakt, en ........connectie probleem. Hier al met al een uurtje druk mee geweest, en het toen maar opgegeven. Frustrerend. De duisternis viel inmiddels in, dus het werd ook erg lastig om aan de verbindingen te werken. Eerst maar een stukje zeilen. Enkele uren later viel het me op dat de navigatie verlichting wel erg zwakje brande. Hmmmm zouden mijn accu's niet vol zijn? Heb wel de hele tijd aan de acculader gelegen in de haven.. Hmmmm. Snel mijn accu gemeten, en inderdaad, maar 10 volt. Eerst maar een twee uurtje op de motor varen, en dan meten wat het resultaat is. Zodra de motor liep was de navigatie verlichting weer fel, de AIS deed het weer, en de lader van de motor deed het. Oef. Ondanks het gedurende twee uur laden van mijn accu's, en het uitschakelen van de grootste stroomverbruiker, de koelkast, werd de verlichting na twee uur weer zwak, en viel de AIS weer uit.

Wat is de kans dat beide accu's tegelijk stuk gaan? Het zal er vast maar 1 zijn. Vloer eruit, 1 van de accu's los koppelen. Welke zou stuk zijn? Ze hadden beiden gelijk voltage (ze waren ook gekoppeld) dus dan maar gokken welke stuk is. In de haven zou dit allemaal eenvoudig zijn geweest, maar zoals verwacht stond er windkracht 4-5 dus de boot ging behoorlijk heen en weer, en ik wilde geen kortsluiting maken. Het nadeel als je accu's uitvallen is dat je binnen ook geen verlichting meer hebt, en dat je met een zaklamp op je hoofd aan het pielen bent.

Dus start van het experiment. Met slechts 1 accu aangesloten weer een uurtje op de motor, en dan zien of hij opgeladen is. Als het tegen valt, dan zal de andere accu wel heel zijn. Toch?

Na de hele nacht te hebben lopen pielen was de eindconclusie dat beide accu's het erg slecht deden. Met de ene kon ik ongeveer 4 uur vooruit, met de ander maar 2 uur. Zucht, dan maar zonder AIS. Maar na die 4 uur viel ook de kaartplotter uit. Dubbel zucht.

Uiteindelijk heb ik gedurende de dag alles uitgezet, en 's avonds, als de navigatie verlichting aan moest, de motor 2 uur laten draaien, en daarna kon ik het nog pak hem beet 4 uur uitzingen. Daarna moest de motor weer draaien. Je merkt wel hoe gewend je bent geraakt aan alle luxe, kaartplotter, AIS, koelkast, verlichting binnen. De Red Dragon (vorige boot)  had dit allemaal niet. De verlichting binnen was gewoon op batterijen.

Nadat ik de situatie maar geaccepteerd had heb ik wat proberen te slapen. Bij het aan dek komen zag ik mijn driekleur (navigatie licht boven in de mast) aan en uit knipperen. Oh nee, ook dat nog, een los contact. Nog 4 golven, en toen was het definief uit. Gelukkig heb ik meer verlichting, maar het is niet de officiele verlichting die je moet voeren als je onder zeil vaart. Als oplossing heb ik de verlichting aan gezet die hoort bij het varen op de motor, en een felle zaklamp aan de mast getaped die in het zeil scheen. De andere boten zullen wel gedacht hebben, maar ze konden me in ieder geval zien!!!!.

De dag met veel wind, bleek windkracht 7 te zijn, maar de golven waren in verhouding, dus dat viel allemaal reuze mee. Het werd uiteindelijk een snelle oversteek. 380 mijl in 103 uur. Rond middernacht meerde ik af in Ibiza. Natgeregend en moe. Voor het eerst in maanden heeft het geregend, een kort buitje, maar precies op mijn hoofd! En toen, slapen.

Cagliari

Aangekomen in Cagliari, na een wel verdiende paar uur slaap ben ik mijn zoektocht naar een nieuwe aandrijfriem begonnen. In een woord; kansloos. Elke winkel, dealer of scheepswerf die ik het vroeg gaf al schouder ophalend het zelfde antwoord: " Is momenteel niet op Sardine verkrijgbaar, en het is augustus, dus we kunnen ook niets bestellen". Blijkbaar ligt de gehele economie plat in augustus, iedereen is met vakantie. Overal zie je ook bordjes hangen, bij restaurants, winkels, verhuurbedrijven. In verband met vakantie gesloten. Dus na een kleine twee dagen werd duideijk dat ik geen aandrijf riem ging vinden, en dat ik ook de volgende oversteek zonder autopiloot moest doen. Balen.

De oude stad Cagliari op de berg

Dus dan maar terug naar het de toerist uithangen. De volgende ochtend vroeg opgestaan om de hitte een beetje voor te blijven met de bus vertrokken naar de oude stad. Daar waren de (inmiddels) bekende gebouwen. (Ik ben verwend geraakt door alle mooie gebouwen en plaatsen die ik heb bezocht!)


Amfitheater



Basiliek

 Maar ik heb ook een zeer bijzonder museum bezocht. De oude stad is gebouwd op Romeinse resten. Midden in de oude stad, onder een kerk hebben archeologen de resten gevonden van de oude stad Karalis, en die hebben ze zichtbaar gemaakt. Je kunt de straten, de huizen, en het riool gewoon zien liggen!


Oude stad Karalis onder de "nieuwe" oude stad.

Het bezoeken van deze opgraving was echt het toppunt van mijn bezoek aan Cagliari.

Comfort

Veel te lang geleden heb ik mijn site bijgewerkt, maar in Cagliari had ik na de eerste dag geen internet meer aan boord, en voor een cafe moest ik 20 minuten door de hitte lopen. Dus ja, dan krijgen andere dingen prioriteit.

Omdat ik de eerste nacht van een oversteek altijd het moeilijkst vind, vertrek ik meestal rond een uur of 4 uit de haven. Kan ik 's middags nog een beetje relaxen, slapen, en ben ik fris en fruitig als de nacht valt. Om te laten zien hoe "wild" het water is hier een paar foto's.

Laatste hoekje Sicilie.

Dit is het ruigste wat het is geweest. Het grootste gedeelte van de reis stond er bijna geen wind. Er stond ongeveer windkracht 1 of 2, maar ik had wel wind mee. De tweede dag, hield de autohelm stuurautomaat er mee op!!!. Ik had hem al minstens 10 keer uit elkaar gehaald, de contacten opnieuw gesoldeerd, het apparaatje via het dealer menu opnieuw ingesteld, en nu gaat hij stuk op iets simpels als een aandrijfriem!!!! En natuurlijk had ik daar geen reserve van bij me. Ik ben altijd sceptisch over electronica, maar nu was het echt de mechanica die het begaf.

Meestal vaart Madame Curie onder zeil gewoon recht door, behalve bij voor de windse koersen. En ja, die heb ik elke dag gehad. Dus werd ik veroordeeld to veel sturen. 's Nachts, als de wind helemaal weg viel, dan dobberde ik maar wat, zodat ik in iedergeval kon slapen. Een paar uurtjes op de motor, wat ik normaal gesproken zou hebben gedaan, ging niet. Op de motor heb je echt de stuur automaat nodig. Dus dan maar dobberen. Het resulaat is dat ik 136 uur over een oversteek van 274 mijl heb gedaan. Langzaamte record.

Maar ik heb elke dag kunnen koken, genieten van zondondergangen, en er zijn geen golven geweest die me heen en weer hebben gegooid. Dus ja, het was zeer comfortabel.

Wat een verschil met de video's van de vorige oversteek!!!!